ÜRETİM DEĞERİ SEVGİYLE VE EL ELE VERMEKLE ARTAR!

Konya ve sahip olduğu Konya ovası, Çatalhöyük var olduğundan bu yana bu coğrafyanın tarımla anılan ve özdeşleşen bölgesi. Bizim bildiğimiz kadarıyla, 1950 yıllarının ortalarına kadar, bu ovada buğday ve arpa dışında tarımsal bir ürün yok. Son 70 yıla baktığımızda ise tarımsal gelişmeler, tarıma dönük olumlu çalışmalar, bu coğrafyanın tahıl ambarı olarak bilinmesi ve anılması, gözleri Konya’ya çevirdi. Ülkenin ve bölgenin en büyük Tarım Fuarının bu şehirde yapılması, Tarım Makineleri üretiminde ilk sırada olunması şehre ayrı bir zenginlik katmaya devam ediyor. Tarihin ve coğrafyanın bu şehre, bu şehrin kurulmuş olduğu ovaya yüklediği önemli misyonlardan biridir Tarım. Tarıma elverişli olma hali, ayrı ve bahşedilmiş bir nimet. Tarıma yatkın olan insanların binlerce yıldır, bu coğrafyada buluşması tesadüf mü? İşte bu yüzdendir ki… Bu şehir hem medeniyetlerin kesiştiği bir noktada, Hem çağlar boyunca tarımın merkezi, Hem Tarımın odak noktası, Hem de, Tarımın Başkenti olma vasfını taşıyor. Dünya üzerinde çok az sayıda şehre nasip olmuş bir özelliğe sahip.   ***** Son yıllarda Konya ovası ürün çeşitliliği yönünden de dikkat çekiyor. Bundan böyle; Konya Patatesi… Konya Ayçiçeği… Konya Lalesi… Diye anacağımız, anlatacağımız ve tanıtacağımız ve üretim olarak, ülke tarımında ilk sıraya oturan ürünlerin var olduğunu söylemeliyiz. Tarım şehri, kendi yağıyla, tuzuyla kavrula kavrula bu durumlara gelirken, Konya’nın tarım açısından üretim değerinin artabilmesi, tarıma gönül verenlerin el ele vermesi, bir ve beraber olması gerekiyor Konya Şeker gibi, Şehre ve bölgeye yeni ürünler, Yeni açılımlar, Yeni ufuklar açan ve kazandıran kuruluşlara, Yeni kuruluşların eklenmesi, Tarımda yeni ve yepyeni bir gönül seferberliğinin başlatılması, Konya’nın artık olmazsa, olmazlarından.   ***** Konya’nın açmazı ve sıkıntısı bir araya gelememek. Gelse de, Bu bir araya gelmeyi sürdürememek, Devam ettirememek… Bir araya gelinmiyor değil… Bu bir araya gelmeler sadece karelerde görünmek adına, Devlet büyüklerine karşı ayıp olmasın babında. Basına ortak bir görüntü vermek için el ele verilmiş ve eller havaya kalkmış, Tebessüm edilmiş, zoraki gülüyormuş gibi bakılmış, hepsi o kadar! O fotoğrafların dışında yaptığımız fazla bir şey yok! Bir araya geldik mi, geldik! Adet yerini buldu mu, buldu! Bu görüntülerin ve bir araya gelmelerin, şehre katkısı konusu ise, Yıllardan beri konuşulan, Ancak bir çözüm bulunamayan, Çözüm getirilemeyen, İflah olmaz bir bilmece! Bizim önce bu meseleyi çözmemiz gerekiyor!   ***** Çünkü biz birbirimizle nedendir bilinmez konuşamıyoruz. Asgari müştereklerde buluşamıyoruz! Bırakalım artık dedikoduları, lafları, gafları deyip te barışamıyoruz! Eteklerimize topladığımız taşları, defalarca dökelim diye kararlar alsak da dökemiyoruz. Çevremizi saran, bizi sözüm ona yönlendiren danışmanlardan, kılavuzlardan kurtulmak istemiyor, Uzlaşma yolunda görünüp, uzlaşmama adına aralara kapılar koyan, yüksek duvarlar ören işgüzarlara hak vermeye devam ediyoruz! Kraldan fazla kralcıların, Kuralcıların, Sen-ben hastalarının, Sizden-bizden hikayelerinden bir türlü bıkmayan-usanmayanların, Bu şehri getirdikleri hal ve ahval bu ne yazık ki… Bugüne kadar neler mi yaşandı? Toplantılar yapıldı bitti… Zirveler sona erdi… Açıklamalar yapıldı… Kürsülerden temenniler iletildi… Sonrasında ise; Evli evine, Köylü köyüne, Yolcu yoluna! Konya’nın üretim değeri bu şekilde artabilir mi? Böyle bir ihtimal var mı? Bütün olumsuz gibi görünen yaklaşımlara rağmen, Konya, tarımda ısrar ediyor. Israr eden, inatla mücadelesini sürdüren, her türlü engellemeye, kösteklemeye aldırmayıp yoluna devam edenlerin sayesinde gelinen nokta bu… Bütün olumsuzluklara, bütün ayrıştırmalara, rağmen Tarımın Başkenti bu şehir! Bunlar olmasaydı da, bu şehrin tarımda üretim değerinin artırılması noktasında el ele verilebilseydi neler olabileceğini, yaşanabileceğini hayal dahi etmek mümkün değil! Artık, Konya’nın kayıp yılları sona ermeli… Artık, çekememezlikler, kıskançlıklar, hasetlikler, birbirimizin yolunu ve önünü kesmeler bitmeli, yani huylu huyundan vazgeçmeli… Sevgili okurlar! Milli Tarım Zirvesi gibi zirveler, elbette çok önemli… Lakin; bizler sevgiyi, kardeşliği, birbirimize güvenmeyi, inanmayı ve hoşgörüyü zirveye taşıdığımız gün, İnanın zirvelerden hiç inmeyeceğiz!