Türkiye eski Türkiye değil

Televizyon programlarındaki oturumları sıkça takip ederim. Çoğunlukla da farklı görüşlerde konukların katıldığı oturumları, tartışma programlarını tercih ediyorum. İçinde bulunduğumuz süreç gündem çeşitliliği bakımından oldukça zengin, bir o kadar da ehemmiyetli. Katılımcıların çoğu gazeteciler, akademisyenler daha az olarak da siyasilerdir. Bazen çok seviyeli, bilgilendirici, eğitici olurken bazen de dinleyiciyi/izleyiciyi şaşkına çevirecek şekilde gerçek dışı ifadelerle zıvanadan çıkıyor. Türkiye’de yaşayan, 68 yılını bu ülkede geçirmiş biri olmasam “Acaba konuşulan ülke neresi?” diye sorasım geliyor. Öyle bir ülke anlatıyor ki insanlar açlıktan ölüyor; memurunun, emekçisinin, emeklisinin maaşını ödeyemiyor; sosyal güvenceden yoksun, sokak çatışmalarının gölgesinde güvenlikten mahrum ve daha onlarcası… Kendi kendime soruyorum: Ülkenin dünü nasıldı ve bugünü nasıl? Çok geriye gitmeyeceğim. Ana-Sol-M Ecevit Hükümeti zamanıydı, 2001 krizine maruz kalmıştık, yüzlerce firma, binlerce esnaf ve müteşebbis yok oldu gitti. Çok iyi hatırlıyorum, o yıllarda hükümet Amerika’dan 6 milyar dolar para istedi. Amerikan hükümeti senatoya, senato hükümete atıyor, top bir türlü taçtan sahaya giremiyordu. Yaklaşık bir yıl sonra 200 milyon dolar senato onayıyla Türkiye’ye verildi. Gazeteler “Nihayet can suyu geldi.” diye manşetler atmıştı. Hatta doğruluğundan tam emin olmadığım şöyle bir haber okuduğunu hatırlıyorum: Amerika 6 milyar dolar talebimiz karşılığında teminat talep etmiş, Türkiye teminat verememiş ancak 200 milyon dolar karşılığında TMO’nun silolarındaki hububat teminat gösterilebilmiştir. Yanılmıyorsam 2003 yılı öncesi Türkiye’nin SGK güvence kapsamı %30’un altındaydı. Sağlık hizmetlerine erişilebilirlik ancak muayenehaneler üzerinden olabiliyordu. İlaca ancak parayla erişilebiliyordu. Bir ilaç kutusunun üzerinde en az beş kat yüksek fiyat kupürü yapıştırılmış olarak görürdük. SSK mensupları ilaçlarını eczanelerde alamazdı, sabah ezanı hastaneye gideceksin, sıraya gireceksin, gazeteden yapılmış külahlar içinde ilacını alacaksın. Emeklilerin maaş kuyruklarında saatlerce bekleyip kalp krizi geçirerek ölmeleri sıradan bir haberdi. Daha hangisini sayalım ki? Peki şimdi durum nasıl? Nüfusun %99’u sosyal güvence kapsamında; hastaneye, hekime ve ilaca erişilebilirlik mesafesi neredeyse sıfıra inmiştir. İsterse emeklinin maaşı evinde eline teslim ediliyor. Türkiye sağlık ve sosyal hizmet cenneti haline gelmiştir. Covid-19 pandemisi döneminde dünyaya parmak ısırtmıştır. Muhalefet körlüğüne yakalanmış kardeşlerim, vurgun mu yediniz, anestezi mi aldınız, bu gerçekleri ne zaman göreceksiniz?