“TAMAH, KULAĞA BİR ŞEY DUYURMAZ! GAREZ, GÖZE PERDE OLUR!”

İnsanlar ne çekiyorsa, tamah gibi, garez gibi huylarından çekerler. İşin kötüsü ne tamahkar ne de garez güdenler bu özelliklerini kabul etmezler. Bunlardan biri olan tamah, tamahkârlık yapana hiçbir şey kazandırmadığı gibi, toplum nazarında kazandığı bir çok olumlu getiriyi de kaybetmekle karşı karşıya kalmıştır. Tamah edenin gözü doymaz. Tamah edende aşırı bir şekilde mal-mülk edinme arzusu olur. Tamah eden açgözlülüğü ile tanınır ve bilinir. Açgözlülük ettiğinin farkında dahi değildir. Açgözlü davrandığına dair yapılan ikazlar, uyarılar bir kulağından girer, diğer kulağından çıkar gider. Tamahkar için söylenenleri duymak gibi, ikazlardan ders çıkarmak gibi bir davranış biçimi yoktur. Halk arasında oldukça hoş olan şu anlatıma bir bakar mısınız? Tamahkara "cehenneme gider misin?" demişler, "aylık kaç kuruş?" demiş Az tamah çok ziyan getirir sözünü de bilirsiniz. Hemen hepimizin çevresinde ve yakınında bu tanımlara ve anlatımlara uyan insanlar vardır. Tamahkar için, tamah ettiği her neyse ondan vazgeçmesi söz konusu dahi değildir. Tamahkar her nerede olursa olsun hep kazanacaklarının peşindedir. Bu para olur, eşya olur, mal-mülk olur. ***** Tamahkarın nelere tamah edebileceğine akıl sır ermez. Huylu huyundan vazgeçmez sözü, tamah edenler için biçilmiş kaftandır. Tamahkarın en kızdığı sözlerden biri, dünya malı dünyada kalır sözüdür. Dünyalık peşinde koşmak, tamah etmekle özdeşleşen ahlaki davranışları sergilemek, tamahkar için normal davranışlardır. En olmadık bir şeye dahi tamah etmesi, tamahkarı ele verir. Ne yaptıkları yanlışlardan pişman olurlar, nede dönerler. Dünya hırsı, Bir çok tamahkarın daha…daha…derken elde edemedikleri, Çok istedikleri, Erişemedikleri, Ulaşamadıkları bir şey için, Kalp krizinden ölümlerine yol açmıştır. Bu türden olayların hiç biri, o tamahkarın ibret dolu hali ve hikayesi, diğer tamahkarlara ders olmamıştır. ***** Garez,insan ruhunda iflah olmayan, her ne olursa olsun teskin edilmeyen, affetmek, hoş görmek gibi erdemleri akıl edemeyen, kabul etmeyen, rıza göstermeyen ve iflah olmayan bir hastalık gibidir. Garez göze perde çekmek gibidir. Görmemektir. Görememektir! Garez sahibi gözüyle gördüğü bir hakikati dahi yalanlayabilir, ben görmedim diyebilir. Garez birine karşı duyulan kindir. Art niyettir… Halk arasında buna garez gütmek denir. Garezlinin, Garez bağladığı, Kinle yoğurduğu, Öfkeyle pişirdiği bu duygu, Garez bağlanan için cehennem azabı gibidir. Garez sahibinin ne kini geçer, ne öfkesi, nede yüreği soğur. Barışma tekliflerini kabul etmez. Pireyi deve yapmakta üzerlerine yoktur. Laftan, sözden anlamamaları, ikna olmaya yanaşmamaları, garezlerinden vazgeçmenin işlerine gelmemesi başlıca özellikleridir. ***** Garez sahibi, ölürde güttüğü garezden vazgeçmez. Garez güdenlerin yaklaşımları bir çok insana, “bana garezin mi” var dedirtmiş, garez güdenin sessizliği, duyulan öfkenin, kinin, art niyetin göstergesi olmuştur. Garez bir başka anlatımda kötülük yapma isteğidir. Garez güden için maksat iyi değildir. Niyet halisane olmaktan fersah fersah uzaktır. Gaye kötülük yoluna açılan bir kapıdır. Kasıt ise, garez güdenin, garez güttüğü kişi ve kişilerin açığını araması, her hareketlerinde ona kötülük olsun diye bahane araması ve garezini belli etmesi olarak adlandırırlı ve anlatılır. Garez, iyi niyete, hoşgörüye, anlayışa, merhamete ve vicdana tahminlerin ötesi bir şekilde adeta bir kör gibi bakma ve davranmadır. Garez sahibinin iyilikle, iyi davranışla, tatlı sözle işi olmaz. Kazı koz anlamaya dünden hazırdır. Hz. Mevlana diyor ki,” Tamah, kulağa bir şey duyurmaz. Garez, göze perde olur.”