“ŞİVLİLİİİİİİİİK!” DİYE BAĞIRMAYALI KAÇ YIL OLDU?

Bugün, Konya’da çocuk olmak vardı sevgili okurlar.  Bugün derken, şöyle 70-80 yıl öncesine gitmek vardı. Sabah namazından hemen sonra, arkadaşlarımızla buluşmak, Şırlağan yağından yapılmaya başlanan “Bişi” kokularının nereden geldiğini keşfetmek vardı. Hangi evden kuru üzüm… Hangi evden Şah leblebi… Hangi evden kayısı kurusu… Hangi evden birer avuç iğde… Hangi evden elma… Hangi evden şeker verilir bilmek vardı. Hangi evden cevizli sucuk verilir, unutmamak lazımdı. Ve tabi ki, hangi evin çocuklara hiç açılmayan kapılarını tespit edip ve defalarca çalarak, o insanların kapıyı açmadığına bin pişman etmek vardı. Çocuk halinizle Konya sokaklarında şivlilik diye bağırmak vardı! İçinizden geldiği gibi “Şivliliiiiiiiik!” diye bağırmayalı kaç yıl oldu, hatırlıyor musunuz? Konya değişmiş, büyümüş, şu olmuş, bu olmuş, hiç önemli değil! Dönün çocukluğunuza, şöyle bir anlığına… Çalın kapıların zillerini, “şivlilik!” diye bağırın en az üç kere… Bugün Konya’da çocuk olmak vardı inanın!   ***** Şivlilik, Selçuklu Başkenti Konya’da, bir Başkent geleneği, Başkentlere has, çocuklar için düşünülmüş, çocukların neşeli hallenin şehrin sokaklarında yankılanmasına vesile olmuş ülkemizde yalnızca Konya’da yaşayan ve yaşatılan bir gelenek. Günümüzde modernize edilmiş haliyle, yanına değişik oyunlar, değişik figürler eklenerek, icra edilen bir kültür şivlilik. Ne yazıktır ki… Dünden bugüne sadece adı kalmış vaziyette. Kültür konusunda bir konu ortaya atıldığunda; Çok konuşan, Çok karışan, Çok bilmişlik yapan, Araştırmayı rafa kaldırmış, Fikir alışverişlerine kapalı, Yeni açılımları dikkate almayan, Sabit fikirli, Kendini geliştirmekten uzak yaklaşımların elinde kuşa dönmüş, Kendi özünden uzak, Ruhundan kopuk, Dayatmaları bu şehrin kültürü diye kabullenme mantıksızlığını yıllardan beri izlemeye devam ediyoruz!   ***** Konya bir Başkent olarak,  halen yaşayan, kaybolmayan, en önemlisi kendini unutturmayan kültür değerlerine sahip bir şehir! Bizse bu değerleri,  yaşatmamak, sağını solunu budamak, kolunu kanadını kırıp tanınmaz hale getirmek için elimizden ne gelirse yapıyoruz! Şivlilik, ecdad yadigarı, çocuklara ecdadın güzel bir mirası olan bir kültür değeri değil mi? Bir benzeri daha olmadığını, bir başka şehirde yaşanmadığı bilmiyor muyuz? Bugüne kadar şivlilk kültürünü aslına uygun olarak, yaşayan canlı kaynaklar dinlenerek araştırabildik mi? Araştıranların elinden tutabildik mi? Şivliliği aslına uygun devam ettirebildik mi? Sevgili okurlar! Şivlilik manilerine varılıncaya kadar derin ve titiz bir şekilde araştırılmalı, Bugüne kadar yapılan araştırmalar, çalışmalar dikkate alınmalı, Değerlendirilmeli, Yaşayan ve yaşatılan bir kültür olarak, sahnelenmeli, En az üç gün sürecek “Şivlilik Çocuk Festivali” yapılabilmeli. Şivlilik, eski Konya sokağı gibi bir sokakta o devrin çocuklarının yaşadıklarının çerçevesinde yaşatılırken, Bununla ilgili kısa metrajlı filmlerde çekilebilmeli. O devri yansıtmayan, sadece günü kurtaran, yaşayan bir kültürü sulandıran yaklaşımlardan kaçınılmalı!   ***** Tarihi Mengüç  Caddesi,  kültürümüzü yaşatmaya çalışan şivlilik ve benzeri kültürel zenginliğe ev sahipliği yapabilirdi. Cadde yumurtacılar ve simitçiler sokağı olma faslından sonra, şimdi de kafeler sokağı oldu. Tarihi Mengüç  Sokak’ta eski Konya’yı ve Konya kültürünü yaşatan ne var? Ne kaldı? Hikmet Çetiner kardeşimin gayretleri, Konya’ya ve Konya kültürüne olan sevdası da olmasa, Mengüç sokak; şu hale bir bakın, ben bu halimle Konya sokağı filan değilim diye bağıracak! Bağıracakta duyan olacak mı? İşte o konuda şüpheliyim. Çünkü bugüne kadar duyan olmadı, duyan olduysa da, duymadım diye yattı kulağının üstüne! Seçimlerin bitmesini, Konya Büyükşehir Belediyesinin Şivlilik dahil, Konya kültürünü yansıtan bütün değerlere tam anlamıyla sahip çıkacağı günlerin gelmesini dört gözle bekliyorum!