“SEN ÇİÇEK OLUP ETRAFA GÜLÜCÜKLER SAÇMAYA SÖZ VER!”

Günümüzün en büyük yanlışlarından biri, olduğumuz gibi görünememe. Kendimizi farklı gösterme, farklı tanıtma, farklı anlatma, farklı anlattırma gibi yaklaşımlardan kendimizi alamıyoruz. Kendimizden emin değil miyiz? Kendimizi tanımıyor muyuz? Olduğumuzdan çok daha fazla görünmek gibi, Daha farklı olduğumuz izlenimi vermek gibi, Bizde var olmayan özellikleri, bizde varmış gibi göstermek gibi, heveslerin önüne geçilebilecek gibi değil. Birçoğumuzun kendi değerinin ne olduğunu bilememesi, yanlış telkinlerin, yanlış tavsiyelerin elinde bocalamasına neden oluyor! Aslında hepimiz ne olduğumuzu, ne olmadığımızı bilenlerdeniz! Aynalara bakmaktan korkmak ve bunu kendimize itiraf edememek gibi bir handikaba sahibiz! Egolar, benlikler ve bencillikler, bastırılamayan ve aklın önüne geçen hırslar, adına açıkgözlülük, fırsatçılık denen argümanlarla çıkılan ve yürünen yollar, bizi biz olmaktan çıkarmış ve başka mecralara alıp götürmüşse; Bunun adına yapmacıklık deniyor. Sahte tavır ve davranışlar deniyor. Değişim deniyor! Kendini yenilemek deniyor! Günün gelişen şartlarına uyum sağlamak, ayak uydurmak deniyor! Bu konuda ciddi anlamda aşama kaydedenler, sosyal medyada kendine yer edinenler, hayranlık uyandıranlar, manşetlerden inmeyenler; İdol oluyor! İkon oluyor! Gündemden inmezlerken de; Sahte tavır ve davranışlarla, Buram buram reklam kokan tanıtımlarla, Söyleşilerle, Tahminler ötesi hayran kitlesine sahip olurlarken, Çığ gibi artan desteklere, ilgi ve alakalara mazhar oluyorlar! Birçoğu için, saman alevi gibi parlamaların hüsranla bittiğini ne yazan var, ne anlatan, ne de merak edipte soran, araştıran. Bu yolun yolcuları, bu yola umut bağlayanlar, gerçek yüzlerini, gerçek niyetlerini, yapmacık ve sahte maskelerin ardına gizlemeye bayılıyorlar. Gülüşlerin sahte… Gülücüklerin sahte… Tebessümlerin sahte.. Kahkahaların sahte… Olduğunu bile-bile, ne güzel gülüyor öyle, ne güzel gülümsedi öyle diye, öve öve anlatanların yazıp-çizenlerin sahteliklerini dinlemekten ne bıkıyor, ne usanıyoruz! Sahte tavırlarla yol alanların… İçtenlikle aralarının olmadığını bilmiyor musunuz? Samimiyetlerinin hangi çıkmazlarda yolunu kaybettiğini görebildiniz mi? Hakikat dedikleri kavramın, gözlerinin önünden nereye kaybolup gittiğini merak ettiniz mi? İnanın, bizim ne bilmekle, ne görmekle, nede merak edip araştırmakla ilgili bir derdimiz olmadığı gibi, sahte hayatlara, sahte dünyalara olan hayranlığımız her geçen gün daha da artıyor! ***** Kendinizi anlatırken abartmadan, birilerine reklam ettirmeden anlatınız da, sizi bir dinleyen, bir anlayan olmadı mı? Demek ki, öyle sanılıyor! Meşhur olmak, şöhret olmak, şöhreti yakalamak, şöhret peşinde koşmak uğruna neler yapıldığına ve insanların ne hallere girdiğine en güzel örnek, ekranlardaki programlar olsa gerek. Ders alan, ders çıkaran, bu işlerden cayan var mı demek, boş ve nafile galiba! Çiçekleri bilirsiniz. Çiçek, saflığa, temizliğe, güzelliğe, gülen, gülümseyen yüzlere misal gösterilmiştir. Çiçek gibi saf ve temiz olmak istemez misiniz? Yada şöyle soralım… Gül misali, Lale misali, Leylak misali oldunuz, Her yana gülücükler dağıttınız, İnsanların gönüllerini fethettiniz de sizi görmeyen, Sizi fark etmeyen mi oldu? Sözüm söz dediniz de… Sözünüzde durdunuz da… Etrafınıza pozitif enerjiler mi saçtınız? Şöyle içten, samimi gülümsediniz de, hal hatır mı sordunuz? En azından, bir merhaba dediniz, selam verdiniz, nasılsınız dediniz de, gönül mü aldınız? Ve öncelikle kendinize, bundan böyle hiç kimseye farklı davranmayacağınıza dair söz mü verdiniz? Gelin, Hz. Mevlana’ya kulak verin o zaman; Hz. Mevlana diyor ki, “ Sen çiçek olup etrafa gülücükler saçmaya söz ver. Toprak olup seni başının üstünde taşıyan bulunur.”