SEL-MERAM- VENEDİK!

Köşe yazarlığına başladığım 1999 yılından bu yana, Meram üzerine hayaller kurar yazarlarımız, çizerlerimiz, Meramı gezenlerimiz. Bir türlü akamayan o meşhur Meram deresinde, Venedik misali gondollar, kayık sefaları hayal etmişti ağabeylerimiz. Meram deresi çağıldayamadı. Gürül gürül akan sulara ulaşamadı. Üfürükten teyyare misali, selam söylendi Merama. Uyduruk bir su kanalından temsili bir dere eyledik, sonra bütün şehir gelip yeşil Meramı seyreyledik. Konya’nın nefes alınacak bu güzel köşesini, el birliğiyle aldık kenara. Adı kaldı Meram’ın. Adı kalan Meram’ın daha sonra tadı da kalmadı. Meram son durakta, tarihi Meram köprüsünün civarında çakıldı kaldı Meram. Tedbir alınmaya alınmaya geldiği noktaya bakın! Yetim Meram diye yazdığımızda, dudak bükenler vardı! Kulakları çınlasın Serdar Kalaycı Başkan’ın gayretleri olmasaydı, Üniversitesi de olmayacaktı! Üniversite geldi, sanırız bu kadarı çok bile dendi! Ne var Meram’da sevgili okurlar! Beş yıldızlı Otel mi? Büyük bir AVM’mi? Şehir meydanı mı? Adliye Sarayı benzeri dev bir kurumsal yapı mı? Karatay’ı ve Selçukluyu ihya etmeye doyamayanlara selam olsun! Çarşambayı sel aldı türküsünü bilirsiniz. Çarşambayı bilmeyiz lakin Meram’ı sel aldı. Meram sele teslim oldu. Önce laf seline kurban ettiler! Sonra vaat seline! Sel suları gelmiş çok mu? Meram zaten sele teslimdi. Alt geçitler sel sularıyla dolmuş… Her yağışta olan-biten aynı! Geçtiğimiz yıllarda da eziyeti geçitlerden geçenler, geçitlerin civarında oturanlar çektiler. Çamurları, selleri evlerine gidebilmek için çektiği çileleri unuttu mu insanlar? Unutmuşlardı! Bu sefer unutmasınlar diye, galiba biraz daha fazlasını yaşadılar! Alt geçitlerin sel sularıyla dolmasından sonra, Meram Venedik oldu! Kayıklar, botlar, hatta espri diye gondollar konuşuldu. Venedik benzetmesi çıktı ortaya. Sel kanalları, sel göletleri, selden bağlantılar derken, sel sularıyla çevrili bir Meram’ı selden bahanelerle dolaşmak güzel olurdu diyenler oldu. Bizim milletimiz, hem pratik zekalı, hem de ince espriler yapmakta mahirdir. Konya Büyükşehir, Meram Merkez İlçe oldu olalı; Başkanlarımız Meramı hep avuttu, Yeterli desteği vermedi, Kör kalsın, gelişmesin, ileri gitmesin, Kendi halinde kalsın, haline rıza göstersin, Yaklaşımlardan ötürü Meram ne uzadı, ne kısaldı, diye konuşanlar, Bir başladılar anlatmaya, Boyalı, cilalı lafların boyası, cilası sel sularına karıştı gitti! Meram sele teslim olurken, söylenen laflar yalan oldu! Olan yine Merama oldu! Şairlere ilham kaynağı olan Nisan yağmurları, Nisanda tam yağmış olmasa da, Yağmur dolu bulutları önce Mayıs’a Sonra Haziran ayına göndermiş olacak ki, Haziran yağmurları mevzi yağışların ötesine geçerek, gök gürültülü ve sürekli yağmura dönüştü. Bir saat kadar yağdı, Meram unuttuğu selle tekrar karşılaştı. İnsanlar, tedbir alamayanlara ulaşmaya çalıştı. Ulaşamadı! Meram yıllardan beri aynı Meram! Yine, kanalizasyonlar taştı, rögar kapakları fırladı. Sel asfaltları, sokakları, caddeleri, evleri, işyerlerini bastı. Sel suları araçları önüne alıp götürebiliyorsa, alt geçitleri sularla doldurabiliyorsa ve bu neredeyse her yıl yaşanıyorsa, hem Meram için, hem şehir için tehlike çanları çalıyor demekti! Bir çoğumuza göre, bugüne kadar çözülmeli ve gerekli önlemler alınabilmeliydi. Yine sel geldi ve bizler yine diyoruz ki; Bugünden itibaren Meramın meramını, şehrimizin meramını bilmek, anlamak, farkına varmak ve çözmek gerekiyor! Söz Meram’dan açıldığı için, bugüne kadar hep şöyle denilmişti; Meram’ın meramını biliyoruz, Meramımız Meram olacak! Ancak hem Meram, hem de şehrimizin meramını anlamaya zaman yetmedi! Meramını bilemediğiniz, soramadığınız Meramı ve Konya’yı, Maazallah! Sel de götürür, Yel de!