Rızkını vermedikten sonra

Rızkını vermedikten sonra    Ülkemizde kaç üniversite var? Önümüzdeki rakamlar doğru ise, 108 devlet ve 71 vakıf olmak üzere toplam 179 … Bu üniversitelerden mezun olanların iş bulma şansları ne? Adı öne çıkmış birkaç üniversiteyi bitirenlerin dışında şans, “Kafdağı”nın ardında… Özel sektör, Boğaziçi, Ortadoğu, İstanbul Teknik gibi üniversite mezunlarına öncelik verirken; devlet ise: “KPSS”ye gir, yüksek puan al, durakta bekle, tarifesi olmayan otobüs ne zaman gelirse, o zaman bin…” diyor. İhtiyaca göre bir planlama yok. Mesleki eğitime önem verip, özendirmek yok. Üniversite kapısı ümit kapısı olmuş; çocuklarımız umut arabasının yorgun yolcuları… Öyle bir yolculuk ki, menzilin birine ulaşılmadan diğeri başlıyor. İyi bir üniversiteye girmek, aranan bir meslek sahibi olmak herkesin olmazsa olmazı.. Ama olmuyor! “Ne kadar köfte, o kadar ekmek…” kuralı burada da geçerli. İmkân olmayınca, zekâ kıraç toprağa düşmüş tohum gibi kaybolup gidiyor. Sistemden kaynaklanan ve yıllar boyu bir türlü düzeltilemeyen yamukluk düzeltilmek şöyle dursun, artarak devam ediyor. Parası olanlar, çocuklarını en iyi okullarda okutmak için, özel kurs aldırmak dâhil, tüm olanaklarını seferber ederlerken, mali olanakları sınırlı aileler verilenle yetinmek zorunda bırakılıyorlar. Taaa, ilkokuldan başlayan bir süreçte, özel dershanelere giden ve özel ders alan bir çocukla;  en zorunlu okul masraflarını bile temin etmekten yoksun bir çocuğun,  aynı parkurda ve aynı koşullarda yarıştırılması şüphesiz ki toplum vicdanını rahatsız ediyor. Gel gör ki, sistemsizliğin sistem kabul edildiği bir yerde, olması gerekenle değil olanla yetinmek, şükretmenin bir gereği… Üniversite mi? Al sana üniversite! İyisine, kötüsüne bakma, at kapağı bir fakülteye al diplomanı, katıl “diplomalı işsizler” ordusuna ve “Üniversiteler işsizlik diploması veriyorlar…” diyen Prof Osman Altuğ’u mahcup etme… Madem her şeyde kalite arıyoruz(!) İşsizimiz de diplomalı olsun! Zaten büyüklerimiz  de , “Devlet herkese iş bulacak diye bir kural yok…”  diyerek, topu  Bektaşi dedesine atıyorlar: Bektaşi  dedelerinden biri... Mevsim yaz ,hava çok sıcak...Su arkının  kenarına oturmuş ve çamurdan insan heykelcikleri yapıp, yan yana diziyor. Oradan geçmekte olan bir hocanın dikkatini çekiyor   Bektaşi dedesinin uğraşı...Yaklaşıp ne yaptığını soruyor. Bektaşi hiç istifini bozmadan: “ Ne yapayım hocam. Çamurdan insan  yaparım...” diyor.  Bu yanıt üzerine sinirlenen hoca : “ Bree kendini bilmez zındık!  Sen kim oluyorsun da insan yapıyorsun! İnsanı yapmak da, yaratmak da Allah’a mahsustur...”   Hem dinleyip,hem İşine devam eden Bektaşi  ,gayet yumuşak bir ses tonuyla: “ Ne kızıyorsun hocam!...Rızkını vermedikten sonra, yap yap  diz..”  der.