Pantolon hikayesi!

Son günlerde popüler bir video var. Belki izlemişsinizdir. Alişan Kapaklıkaya katıldığı bir televizyon programında bir anısını anlatıyor. Anlatılan olay karşısında duygulanmamak, durup düşünmemek mümkün değil. Eğer videoyu izlemediyseniz öncelikle izlemenizi tavsiye ediyorum. Anlatılan olayın aslı şu. Sevdiklerinize onları sevdiğinizi söyleyin. Zira bir dakika sonrası bile çok geç olabilir. Bizler hep demez miyiz. Keşke zamanında yapsaydık, söyleseydik diye. İşte bu hikayenin de aslı bu. Geç söylenmiş bir sözün hiçbir değeri yok. Biz millet olarak sevgimizi göstermeyi becerebilen insanlar değiliz. Hep uzaktan, sessiz sedasız severiz. Bizim geleneklerimizde öyle herkesin ortasında sevdiğini söylemek ayıptır. Büyüklerimiz anlatır hep ‘bizler babalarımızın, annelerimizin yanında çocuğumuzu kucağımıza alamaz, başını okşayamaz, öpemezdik’ diye. Neden, çünkü ayıp sayılırdı, tepki görürdük. Ama şunu hep unutuyoruz. Belki o an bir daha hiç geri gelmeyecek. Sevginin olduğu yerde kötülük olmaz, Sevginin olduğu yerde kıskançlık olmaz, Sevginin olduğu yerde nefret olmaz, Sevginin olduğu yerde göz yaşı olmaz. Bir çift tatlı söz, küçük bir gülümseme insanların kalplerinde kocaman yer kaplar. Hepimizin durup düşünmesi gerekir. Bu kadar işimizin arasında boğulurken kendimize ait neler yapıyoruz diye. Sürekli çalışıp daha çok para kazanmak derdindeyiz hepimiz. Ama bir dakika sonrasını bile bilmiyoruz. Sevdiklerimizi, etrafımızdaki insanları kırıp dökerken bunu düşünelim. Ve her fırsatta onlara olan sevgimizi söyleyelim Zira bir an gelir çok geç kalmış olabiliriz.