ÖNCE SAYGI

Değerli okurlar; Size biraz kendi sektörümden bahsedeceğim. Basından yani. Dört beş senedir bu sektörde çalışıyorum. Gözlemlediğim kadarıyla, tamamen tarafsız bakış açısıyla size edindiğim küçük bir izlenimi anlatacağım. Evet kıymetli okurlar, şu kısacık meslek hayatımda edindiğim ilk izlenimlerden birisi alaylılar ve okullular arasındaki bitmek tükenmek bilmeyen savaş. Mesela, alaylılar, hepsini kastetmiyorum tabiki, her iletişim mezununun meslek hayatına duayen bir gazeteci olarak adım attığını düşünüyor. Çünkü onların bakış açısından iletişim fakülteleri sadece gazeteci üreten fabrikasyon bir okul. Reklamcılık, radyo televizyon ve sinema, halkla ilişkiler gibi bölümlerden anladığım kadarıyla bihaberler. Bundan dolayıdır ki bir iletişim mezunu mükemmel bir gazeteci ve fotoğrafçıdır. Hata yapma payı sıfırdır. Olaki hata yaparlarsa yapıştırmaya yafta hazırdır; “İletişim fakülteleri hiçbir b.ka yaramıyor”, “Bunlarda gastecimi olacak” gibi kemikleşmiş yaftalar ceplerinde hep durur. Çünkü kendileri anadan doğma duayen gazetecilerdir. Meslek hayatına başladıklarında çoktan nirvanaya ulaşmışlardır. Mesleğe öyle başlarlar. Keza, iletişim fakültesi mezunları da, en azından gazetecilik mesleğine adım atanlar, tabi hepsini kastetmiyorum, pek bir burunları havadadır. “Ben her şeyi bilirim”, “Kapı gibi diplomam var”, “Alaylılarda kim oluyor” gibi egosu yüksek düşüncelerle hata üzerine hata yaparlar. Alaylılar okulluların akademik eğitimini görmezden geliyor, okullular alaylıların tecrübesine saygı göstermiyor. Ben bir okulluyum. Alaylıları küçümseyen çok okullu, okulluların hakkını yiyen çok alaylı gördüm. Ama birbirine saygı gösteren çok az.