MUSALLA TAŞINDAN

Omuzlar üstünde, denizin üstünde dalgalanır gibi kayarak mezarlığa ilerlerken, tahtadan tabutun aralıklarından arkadan gelen cemaate bakıyorum, sessizce beni takip ediyorlar. Bu küçücük köyde bu kalabalık nasıl bu kadar uzun bir konvoy oluşturmuş. Yol boyunun iki yanına parkedilmiş yüzlerce otonun arasından geçerek, 1 km’ye yaklaşan uzunluktaki konvoy, mezarlığın önündeki musalla taşının önünde, daha doğrusu benim önümde, toplanıp sıralar halinde diziliyor. Tahtaların arasından en ön sırayı ve orada teessür içindeki yakınlarımı, onların da önünde benim yanımda, imamın cemaate dönüp benim cenaze namazımın nasıl kılınacağını anlattığını görüyorum. Arkasından, yüzlerce kişilik cemaatin, soru üzerine, hep bir ağızdan, “onu iyi biliriz, ona hakkımızı helal ediyoruz” diye haykırdığını görüyorum. Tabii ki bunlar hoşuma gidiyor. “Sağolun” diyorum, içimde cemaate bir sıcaklık, yakınlık duyuyorum. Mezar denen o köşeli çukurun başında açılan tabuttan, yanında kefen denen elbiseden başka bir şeyi olmayan beni alan oğullarım, torunlarım ve yakınlarımın ne yapacaklarını zaten bilerek, onlara fark ettirmeden, “alın bedenim sizin olsun” dercesine, bir tüy hafifliğiyle yukarıya süzülüp, oradan her şeyi seyretmeye başlıyorum. Dipte bana ayrılan oyuk içine uzatılan bedenim, Konya B.Ş. Belediyesinin hazırlamış olduğu beton levhalarla korumaya alınıyor ve daha sonra, onları yukardan seyreden beni (ruhumu) fark etmeden, kürekler çalışmaya başlıyor. Dakikalar içinde, fil kadar büyük toprak yığınını, cemaat üzerime boca ediyor. Kabarık toprak üstümde bir yığın oluşturuyor. İki başa birer beton levha yerleştirilip, toprağın sembolik sulanmasından sonra, benim işim bitiriliyor. Dualar ediliyor. Artık toprağın koynundayım. Yüce Allah’ım beni ahret hayatına alıyor. Cemaat, baba evimin bahçesine kurulmuş taziye çadırına doğru dönüş yolunda ilerlerken, onları yukardan seyretmekte olan benim, kulaklarıma konuşmalar geliyor. -Naaptın, alacağını tahsil edebildin mi? Yok abi yavv, verilen çekler karşılıksız. -Konut için 100 bin peşin ödemişler, adam inşaat su basmandayken kaçmış. -Yavv, adam o kadar yalan söylüyor ki, bir de 5 vakit namaz kılıyor, inanamazsın. Çoktan dünya telaşı başlamıştı. Dünyanın, iş hayatının mihnetleri insanları çoktan sarmıştı. Ülkede yakında siyasal seçimler vardı. Pahalılık arttı. Döviz aldı başını gitti. Emeklilerin durumu kötü de diğer sabit gelirlilerin iyi mi? Yeni siyasal sistemde her şey daha iyi olacak mı? Vs vs. Eve dönüşte, yakınlarımın içlerindeki acı boşluk onlara daha bir koymağa başlarken, taziye çadırındaki cemaat, her defasında okunan kuran ayetlerinden sonra, taziye dileklerinde bulundular Şimdi sözü şaire bırakalım: “Neylersin ölüm herkesin başında, Uyudun uyanamadın olacak, Kim bilir nerde, nasıl kaç yaşında, Bir namazlık saltanatın olacak, Taht misali o musalla taşında.” C.S.Tarancı (1910-1956) (Cefakar ve dünya tatlısı kardeşim Osman Çimen’i böyle uğurladık.17.6.2018)