Milli Mücadele Ruhu

I.Dünya Savaşından mağlup ayrılan Osmanlı Devleti için artık sonun başlangıcı başlamıştı. Ülkenin her noktası, itilaf devletleri askerleri tarafından işgal edilmiş, köklü çınar hiç olmadığı kadar derinden sarsılmıştı. Yüz yıldır içinde bulunduğu durumdan kurtulmak için her olasılığı denemiş, her zehri adeta ilaç niyetine içmişti. Dünya Savaşına girerken ülkenin yönetimini tek başına kontrol eden İttihatçılar savaş bittikten sonra dört bir yana savrulmuş, çınar ağacının solgun yaprakları gibi biçare olmuşlardı. Bu ahval içerisinde devleti tekrardan ayağa kaldırmak, gerekirse toprağa yeni fidanlar atmak gerekiyordu. Keza öyle de oldu. İtilaf Devleti donanması İstanbul’a demirlediğinde, fidana ilk can suyu verilecek, koca çınar içinden yine köklü bir yapıyı çıkaracaktı. Tam da o zaman, yani 19 Mayıs günü, Mustafa Kemal, kadrosuyla beraber Samsun’a doğru yola koyulacaktı. Sultan Vahidettin ile öncelere dayanan hukuku neticesinde padişahında isteğiyle, Mustafa Kemal, Anadolu’daki istiklal ateşini yakmaya Anadolu’ya gönderilmişti. Görünürde itilaf devletlerini kızdırmamak için, daha da fazla işgal olunmaması için, Karadeniz’deki Türk direnişini durdurma kılıfıyla bölgeye gönderilmişti. Mustafa Kemal devletin kıt imkanları ile direniş harekatına başlamış ve ilk etapta önemli Osmanlı subaylarının da desteğini alarak Amasya Kongresi kararlarını almıştı. Bundan sonrası için artık, milli mücadele ekibi namlunun ucunda, öldürülmesi gereken bir güruh olarak görülecekti. Amasya'yı takip eden süreçlerde, Erzurum, Sivas ve nice yerel kongre ile Milli Mücadele programı başlamış ve örgütlenme faaliyetleri olgunlaşarak bütün memleketi sarmaya başlamıştı. Emperyalist rüyasının, kabusa döndüğü 1919 yılında tüm dünyaya güçlü bir mesaj verilmiş ve bu topraklarda şark planına yer olmadığı, Türk Milletinin sarsılmaz bir irade ile cevap verdiği görülmüştür. İstiklal Mücadelesi esnasında canlarını seve seve veren aziz şehitlerimizin ruhları şad olsun.