Masumların vebali!

15 Temmuz darbe teşebbüsü sonrasında, binlerce insan gözaltına alındı. Özellikle emir kulu durumunda olan, silahını kendi insanına doğrultmayan askerler bu işte suçsuz görüldüler ve masum oldukları ortaya çıktı. Böyle günler, ispiyoncuların aradığı günlerdir. Böyle günler, alamadığı intikamları almaya kalkan iftiracıların ve fırsatçıların günleridir. Böyle günler, bir bardak suda fırtına koparmaya kalkan içten pazarlıklıların, hasta ruhlarını tatmin için on parmaklarında on yağlı kara ile sevinç çığlıkları attıkları günlerdir. Böyle günleri tecrübe ede ede gelen, ancak hiç ders çıkarmayan, ders çıkarmaya da niyeti olmayan, bir milletin çocuklarıyız. Kurunun yanında yaşın yandığı günlerdir bu günler. Neden hiçbir suçu ve taksiri olmayanlar da yanar diye hiç düşündünüz mü? 27 Mayıs 1960'dan bu yana, masum insanlara çok iftira edildi. Çok ocaklar söndü. Bir çok aile ve yuva dağıldı. Parçalandı, perişan oldu. Bir çok insanın en yakın komşusu, can dostum dedikleri dahi, böyle bir insan değildir, adama iftira attılar, yazıktır, günahtır deme cesaretini gösteremedi. Yarım asırdan bu yana ispiyoncular ve iftiracılar, benzeri bütün olaylarda, benden duyulmasın, benim söylediğim bilinmesin, ben dedim, burada kalsın diye diye, Allahtan korkmadılar, yalan söylediler, görmedim, bilmiyorum, haberim yok diye sırtlarını döndüler! Onların söylemekten çekindiği, korktuğu gerçekler ve hakikatler yıllar sonra birer-birer ortaya çıktı. Çıktı lakin, o gün haklarını teslim etmeleri gereken insanlar; Onuruna ve gururuna yediremedi intihar ettiler... Kimi hapishane köşelerinde öldü. Kimi hapisten çıktı, suçsuzluğunu ispat için yıllarca bekledi. Yıllar sonra, hakikat ortaya çıkıp, gerçekler göz önüne serildiğinde, geriye dönüşü olmayan pişmanlıklar yaşandı. Dost kavramı, arkadaş kavramı, akraba kavramı, komşu kavramı ağır yaralar aldı. 27 Mayıs 1960'dan bu yana o kadar çok vebal içinde giden insan oldu ki... Buna rağmen, iftiracılar, ispiyoncular, laf alıp laf satanlar, karınlarındaki şişleri indirme heveslileri, yalanla, iftirayla çizdikleri rotalarını 12 Eylül sonrasında da devam ettirdiler. Günahsız insanlar asıldı. Masum insanlar Sıkıyönetim Mahkemelerine gittiler, en erken gelen altı ay sonra geldiğinde, görmediği hakaret ve işkence kalmamıştı. Adeta birer enkaz olarak döndüler evlerine, bir çoğu uzun yıllar kendini toparlayamadı. Yıllarca hapislerde yatanların hayatları bir daha eskisi gibi olmadı. Onların içinde o kadar çok masum insan vardı ki... 12 Eylül sonrasında da taşıyamayacakları kadar vebal yüklendi bazıları... Bunların hiç biri ders olmadı milletimize. Vebal almaya, vebal yüklenmeye olan merakımız ve hevesimiz, bugün yine iş başında! Birileri de çıkıp, şu insanlar masumdur, günahsızdır, bu işlerle ilgisi alakası yoktur diyemiyor. Derse, seninde mi bu işle alakan var denilecek korkusu ve endişesi ile susuluyor. Doğruyu söylemeyi ölüm döşeklerine bırakmış bir psikoloji içindeyiz. Bu ne ölüm döşeğindekine yarıyor, ne ölüp-gidene! Dünde öyle yapılmıştı, bugünde olan o! İspiyoncular kol geziyor! İftiracılar mekik dokuyor! Çok bilmişler, ahkam kesenler, kendilerini gizemli havalara büründürenler av peşinde koşan Şahin havasındalar! Bu kargaşada, bu karmaşada korkarım, hiç bir suçu, konu ile ilgisi alakası olmayan yine bir çok masum aralarda kaynayıp gidecek! Masumların vebalini taşıyabilecek kalplere sahip misiniz? Böyle zamanlarda olur bunlar diye-diye bugünlere geldik. Geçmişte, bu da öyle, bunlarda ondan, bunlarda şundan-şunlardan denilerek birçok masum insan karalandı, iftiraya uğradı. Dilerim masumlar, suçsuzlar, iftiraya uğrayanlar, vatan hainleriyle, bölücülerle, devlet ve millet düşmanlarıyla aynı kefeye konmazlar!