“KONYA, KONYA OLARAK ARTIK YERİNDE SAYAMAZ!”

Dilerseniz, bugün ülkemizin en büyük Tarım Fuarıyla, yüzbinlerce kişiyi misafir eden Konya’nın nereden nereye geldiğini “geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer” diyerek, bir hatırlayalım. 1951 yılında Kadınhanı’lı Mustafa V. Koyuncu, açıklamasının bir yerinde,  Konya, Konya olarak artık yerinde sayamaz”  demiş ve görüşlerini o günlerin kamuoyu ile paylaşmıştı. Sizleri 1951 ve 1952 yıllarının Konya’sına götüreyim ister misiniz? CİHANBEYLİ’YE CEVİZ BÜYÜKLÜĞÜNDE DOLU YAĞINCA 1951 yılının yaz ayları buğday üreticileri için oldukça çileli geçmişti. Özellikle Temmuz ayı sel felaketlerinin ve ceviz büyüklüğünde doluların hasada hazır durumda bulunan buğday tarlalarını vurması Buğdaya bağlanan ümitleri boşa çıkaran bir yıl olmuştu. Temmuz 1951 başında Cihanbeyli’ye ceviz büyüklüğünde dolu yağdı. İlçenin Halikanlı, Gemecik, Arıgüzel ve İnsuyu köylerinde büyük hasarlar meydana geldi. Halikanlı’da biçilmeye hazır ekinlerin yüzde ellisi tamamen mahvoldu. Köyde yüzlerce koyun dolunun şiddetinden telef oldu.  Bir genç diz kapağına isabet eden bir doluyla yaralandı. Reşat Kaya adlı şahsın 1500, Konyalı Derviş Kalın ve Ahmet Sancıoğlu’nun 2500 dönümlük ekinleri tamamen mahvoldu. Sadece bu üç şahsın hasarı 350 bin lira civarında.   BEYŞEHİR’DE 6 KÖY SULAR ALTINDA KALMIŞTI Temmuz ayının sonlarına doğru Beyşehir’de aşırı yağış sonucunda altı köy sular altında kaldı. Biçilmiş hasadı, hazır buğday ve arpa yığınlarını sel suları götürdü. Konya-Beyşehir yolunun bir kısmı hasar gördü. Köylünün hasada hazır buğday ve arpa yığınları ani gelen yağış ve ardından gelen büyük selle birlikte oldukça uzaklara sürüklenerek istifade edilemeyecek bir hale geldi. Yunuslar-Candar arasındaki 30 km.lik devlet yolu harap oldu. Birkaç köprüyü sel suları alıp götürdü.   TRAKTÖR SAYISI 804 OLMUŞTU Adeta bir afet yılı olan 1951 yılından sonra desteklenen ve elinden tutulan buğday üreticileri 1952 yılına yeni ümitlerle girdiler. 1952 yılı başında hububat ekimi bir önceki yıla göre yüzde 10-15 artış gösterdi. 640 bin 920 hektar fazladan buğday ekildi. 475 olan traktör sayısı 328 artarak 804 oldu. 192 biçerdövere 25 daha ilave olunarak biçer sayısı 217’ye çıktı. 28 selektöre 13 selektör daha ilave edilerek selektör sayısı 41’e çıkarıldı. 1951 yılı içerisinde çiftçiye Devlet eliyle 4350 ton buğday ve 400 ton arpa verilmişti. Ayrıca göçmen ailelerine bu rakamlar haricinde 260 ton buğday tevzi yapıldı. Halk kendi parasıyla Özden, Gözlü ve Altınova Devlet Çiftliklerinden 3221 ton buğday satın aldı. Toprak Mahsulleri Ofisi bu dönemde Konya ve ilçelerinden 145 bin 332 ton buğday, arpa, yulaf ve çavdar alımı yaptı. 15-20 bin ton fazla tohum atıldı. Ekiliş miktarı fazladan 800 bin dekara ulaştı.   KADINHANI’LI MUSTAFA V. KOYUNCU’NUN AÇIKLAMALARI Konya bu sıkıntıları çekerken, ihmal edilmiş bir şehir olmanın sancılarını yüreğinde hissediyordu. Kadınhanı’lı Mustafa V. Koyuncu, o günlerde bakın neler anlatmış; “Konya 28 yılını boşa geçirmiştir. İhmal edilen şehirlerin başında gelmektedir. 28 yıllık bir mazinin acısını çeken Konya ‘ya, devlet elinin taş üstüne taş koydurmaması karşısında, yine de Konyalı boş durmamış, kendi sinesinden yetiştirdiği sanatkarı ile, tüccarı ile, çiftçisi ile kendi kendini imar etmesini bilmiş, yalnız devlet elinin uzandığını hiç bir zaman görmemiştir. Konya, Konya olarak artık yerinde sayamaz. Konya’nın her sahada kalkınma zarureti vardır. Her millet ve memlekette olduğu gibi geçim şartları gün geçtikçe ağırlaşmıştır. Konya mutlaka kalkınmalıdır. Geniş topraklarında zirai istihsal olmakla birlikte, bununla yan yana yürüyen hayvan yetiştiriciliğine ehemmiyet vermek ilk akla gelen şeydir. Konya’nın kuraktan müteessir olduğu geçen senelerin acısını gidermek için üçüncü bir ziraat akla gelmektedir.  Bu Konya’ya pancar ekim sahası ihdas etmektir.  Bununla bu çiftçi şehrine üçüncü bir ek yardım yapılmış olur ki, kurak giden bazı senelerin acılarının telafisi olacağına inancımız tamdır.”   KONYA’YA MÜJDE 1952 yılının Mart ayı ortalarında bir müjde gelir Konya’ya… Fazla mahsulü muhafaza için Hüyük, Kadınhanı, Çumra ve Sarayönü’nde silolar kurulacaktır. Siloları Alman Şirketi, “ Süka Silo Bau” yaparken Silolarının mihaniki tesisatını ise İtalyan Firması “Reciani İtalia” gerçekleştirecektir. Alman yetkililer, siloların kurulacağı bölgelerde araştırmalara ve hazırlıklara başlamışlar.   “ZABRUS”’LA MÜCADELE 1952 yılının yine Mart ayının ortalarında Konya’da ilk kez “ Ekin Kambur böceği” diye bilinen “Zabrus”la mücadele amacıyla 56 bin dekarlık bir arazide deneme mücadelesi kararı alınmış. Bu mücadelede kullanılmak üzere 250 kg. Agrosit 7 ilacı Tarım Bakanlığınca Konya’ya gönderilmiş. Ayrıca ilaç kullanımında kullanılmak üzere gereken 100 ton kepeğinde alımına başlanmış.   1952 YILI KONYA’DA HUBUBAT FİYATLARI 15 Haziran 1952 tarihinde açıklanan hububat fiyatlarına bir göz atalım, istersiniz. Ekonomi ve Ticaret Bakanlığının K/868 nolu Koordinasyon Hayati Kararı, Bakanlar Kurulunun 12.6.1952 tarih ve 3/15082 sayılı kararı ile 15.6.1952’den itibaren yürürlüğe girecek denmiş. Bu karara göre, yeni hububat fiyatları geçen yılın primli başfiyatı Buğdayda 1.20 kuruş ve diğer hububata 2 kuruş ilavesiyle; Buğday 30 kuruş. Karışık buğday 29 kuruş. Siha buğday 28 kuruş. Çavdar 21 kuruş. Beyaz arpa 19 kuruş. Siha arpa 18 kuruş. Çakır arpa 18 kuruş. Yulaf 19 kuruş. Siha yulaf 18 kuruş. Olarak belirlenmiştir.   VALİ BEYİN AÇIKLAMASI 30 Haziran 1952 tarihinde Konya Valisi Kemal Hadimli’nin açıklaması gönüllere su serpen bir açıklamadır. Bu yıl Konya için “feyzübereket” yılı olmuştur.  10.980.560 dekara hububat ekilmiştir. İstihsal beklentimiz 326 milyon 883 bin 540 liradır. Traktör sayımız 1100’e yükselmiştir.  ***** Sevgili okurlar! 30 Haziran 1952’de dönemin Konya Valisi merhum Kemal Hadimli, Konya’daki traktör sayısının 1100’e yükseldiğini müjdelemiş. 2018 yılı Eylül ayında, Konya’da traktör sayısının 88 bin 484 olduğunu TÜİK verilerine dayanarak söylüyoruz.  Sadece, traktör sayısındaki bu rakamlar bile, Konya Tarımının nereden nereye geldiğini gösteriyor. Ne dersiniz, Konya artık yerinde sayar mı, sayabilir mi?