KONYA GİBİ BİR ŞEHRİN KISMETİNE DÜŞMEK ŞEREFTİR!

Bir dönem Karadenizli bir Milletvekilimiz, hemşerilerine hitaben, “ Sizin kısmetinize de ben düşmüşüm!...” demişti. Kelam pek bir güzel sevgili okurlar. Bizler için önemli olan, müstakbel vekillerimizden şehrimizin kısmetine kimlerin düşeceği! Konya nasipli şehir diyenlerde var. Nasipsizde.. Konya’ya “Bakan” mevzusu derin mi derin! Siz bunu ister “Bakan” olarak alın, İster şehrin dertleriyle kendinden fazla ilgilenen, Şehre sahip çıkan, Şehrin gelişmesi yolunda ömrünü onun yolunu seren olarak! Bu şehir arif bir şehirdir. Leb demeden leblebiyi anlar. Lafı uzatanları, lafı dolandıranları, lafa cambazlık yaptıranları iyi bilir! Edebinden adabından susmasını, başını eğmesini anlayamayanlara selam olsun. Bilmez sanılır, görmez sanılır, bunu bilmeyenler, işte tam bu noktada yanılır. Bazıları, bu şehrin bir Başkent olduğunu unutuveriyorlar herhalde! Bu şehirde hiçbir şey gözlerden kaçmaz! Şehir; Kartal misali yüksekten uçanları, Kapı kapı dolaşanları, Zik-zak çizenleri, Bir gecede birkaç fikir birden değiştirenleri, Ayakları yere değmeyenleri, Nalıncı keseri gibi her şeyi kendine yontanları, Civa misali elde tutulmayanları, Bir taşla ne kadar sevmediği kuş varsa hepsini avlamayı düşünenleri, Hesap yapmaktan hesabını şaşıranları, Kargadan başka kuş, Akyokuştan başka yokuş görmemişleri, Öylesine bilir, öylesine gözünden tanır ki, bu konuda bütün Başkentlerde var olan bu özelliği kullanmada mahirdir. Bu şehir arif olduğu kadar, söz söyleme ustasıdır da. Bakanımız, çekenimiz yok diyenlerimiz, edebiyatın bütün sanatlarının özetini o kadar güzel anlatıyorlar, ifade ediyorlar ki, üzerine başkaca bir laf söylemeye gerek kalmıyor. Konya gibi bir şehrin kısmetine düşmeye gelince… Bu şehrin kısmetine; Demokrat Partiden ; Ziyad Ebüzziya, Tarık Kozbek, Muammer Obuz, Himmet Ölçmen, Muhittin Güzelkılınç, Ali Saim Kaymak, Mustafa Runyun, Sıtkı Koraltan düşmüş… Bu şehrin kısmetine; Vefa Tanır, Faruk Sükan, Kadircan Kaflı, Bahri Dağdaş, İhsan Kabadayı, Mustafa Üstündağ düşmüş… Bu şehrin kısmetine: Necmettin Erbakan, Aydın Menderes, Tahir Büyükkörükçü, Osman Özbek, Mehmet Keçeciler düşmüş… Bir dönem gelmiş yıldız yağmurlarına mazhar olmuş şehir. Bir başka dönem saman alevi gibi parlayıp sönen yıldızlara şahitlik etmiş. Biz dönem hayallerin hakikate dönüştüğü güzel günleri yaşarken, bazen de onlarca yıl bekletilen, unutulan, oyalanan, avutulan bir şehir olmanın sancılarını yaşamış. Osmanlının kuruluşuna en büyük desteği veren, destek çıkan, devlet adamları gönderen Selçuklunun payitahtı Konya, sevinci, hüznü dolu dolu yaşayan şehirlerden birisi. Arkasından yürüyeceği insanlara, isimlere hasret! Şehrin dinamikleri dediğimiz unsurlar, şehrin kısmetine düşmesi beklenen cevval, cevahir yüreği bu toprakların sevdasıyla çarpan insanların önünü kesme gibi anlamsız, tutarsız, manasız bir çabanın içindeler. Konyalı son çeyrek asırdır, bizi temsil edecek olanları neden biz seçemiyoruz, neden seçtiklerimizi istediğimiz yerlerde göremiyoruz deyip duruyor. Bu şehrin nasibine düşmesi gerekenlerin, düşmemesi demek Konya’nın kaybolan yılları, ıskalanan yılları demek olduğunu bu şehirde bilmeyen yok! Mavi Tünel gelinceye kadar bir asırdan fazla beklemiş bir şehir burası. Akdeniz’e inmek için 1954 yılında rahmetli Adnan Menderes’in attığı o adımlar henüz bitirilemedi. Ben varsam Konya var, ben yoksam kim tanır, kim bilir Konya’yı. Bu şehri biz biliriz, bizden başka kimse tanımaz, tanıtmaz, tanıtamaz diyen arkadaşları karşılayanlar, ilk önce Konya’dan gelen, Mevlana Diyarından gelen , Mevlana’nın selamıyla gelen misafirlerimiz hoş geldiniz diye karşılanmışlardı! Bu şehrin hatırı var, o hatır her birimizden çok daha geçerli ve yüce! Konya, nefesi, sağlığı, antrenmanı iyi, koşmasını bilen, kısa ve uzun mesafelerde rekor kırma endişesi olmayan bir şehir. Bu şehrin nasibine düşmesini beklediğimiz; Konya’yı koşturacak, Coşturacak, Heyecan yaratacak, Şehri bayram yerine çevirecek siyasilerimizi ve Başkanlarımızı bekliyor. Çünkü, Konya gibi bir şehrin kısmetine düşmek şereftir sevgili okurlar!