KİRA ARTIŞLARI NASIL BELİRLENMELİ?

Kira artışları konusundaki haber şöyle; “Büyük şehirlerimizde, enflasyon rakamları ile açıklanan Yİ-ÜFE'nin (Yurt İçi Üretici Fiyat Endeksi) on iki aylık ortalamasına göre belirlenen kira artış oranının son aylarda yüksek çıkması kiracıları kara kara düşündürürken, şimdiden yeni ev arayışları başladı.” Kira artışları konusundaki kriterler, insaf ve merhamet ölçüleri keşke bu kadarla kalsaydı. Büyükşehir olarak ülkemizin milyonu aşan şehirleri arasında girdik gireli, ev sahiplerinin, mal sahiplerinin ağzına ip ölçülecek gibi değil. Hele Suriyeli sığınmacıların akın akın şehirlerimize gelip yerleşmelerinden sonra… Konya, Suriyeli sığınmacıların tercih ettikleri şehirlerin başında gelince, bu yerleşim talebine oldukça hazırlıksız yakalanan Konya’da kiralık ev yok satmaya başladı. Bu arada bu akını fırsata çevirenler oldu. Açgözlülüğün ve fırsatçılığın bu kadarına da pes yani dedirtecek olaylar yaşadı şehrimiz. Şu anda kentsel dönüşüm nedeniyle yıkılan Şükran Mahallesinde 3+1 evine 33 sünger yatak sığdırıp, her yatağı aylık 500 liraya kiraya veren, “aylık 16.500 lira” kira geliri elde eden açıkgözler, gözü doymazlar, vicdansız ve merhametsizler ortaya çıktı. Aynı dönemde, kiralık evine 20 sünger yatak koyup, 500 liradan ayda on bin lira kira geliri elde edenlerde vardı. Emniyetimizin titiz çalışması sonucunda, bu olaylar ortaya çıkarılmış ve bu uygulamalara son verilmişti. Böyle örnekler yaşayan, gözünü kırpmadan, bu gelirleri talep eden ev sahiplerinin var olduğu bir şehirde ev kiralarının düşme şansı var mı? Haberci kardeşlerimizin, konu üzerinde düşüncelerini yazan ve anlatanların görüşlerinin bir bağlayıcılığı bugüne kadar olmadı. Yurt içi üretici fiyat endeksine göre kiramı artırırım arkadaş diyen kaç kiracı tanıyorsunuz? Kirayı ya istediğim miktara çıkar, yada Suriyelilere veririm diyen bir ev sahibinden hangi etik davranışı bekliyorsunuz? Yİ-ÜFE’nin on iki aylık ortalamasına göre, belirlenen kira artış oranlarını vermekte zorlanan kiracılara, dayatılan Suriyeli kiracı alternatifi Konya gibi birçok şehrin başında. Son beş yılın en büyük artışı, kiracıları zorlarken, ev sahiplerinin uyması gereken vicdani kriterlerin bağlayıcı bir prosedüre dayandırılması gereği her geçen gün daha da fazla kendini hissettiriyor. Evinden ayrılırken, ben sizin gibi kiracıları bir daha nasıl bulacağım diyen o babacan, küçük çocuklarınızın “dede” dediği ev sahipleri kaldı mı? Varsa da, en son kaç yıl önce böyle birinin evinde oturdunuz? Mesela, kirayı kendi durumuna göre artır diyen ev sahibiniz var mı? Evimi kendi evi gibi sahiplendi, ev sahibi oldu amma, hala bizi ziyarete gelir-gider dediğiniz kaç tane örnek hatırlıyorsunuz? Kazandığının büyük bir bölümünü ev kirasına yatıran, bir kiracının nasıl geçinebileceği görmezden gelinmeye devam ediliyor. O benim sorunum değil, benim evimde zaten herkes oturamaz, evimde şu var, bu var diye övünmekten karşısındakinin konuşmasına imkan tanımayan bir insana karşı ne diyeceksiniz? Nasıl ikna edeceksiniz? Hele, kentsel dönüşümlerin daire sahibi yaptığı, bir anda dairelere sahip olan insanların evini kiralayacaksanız, resmen yandınız! Onlar için, ne enflasyonun, ne TUİK’in, ne etik’in, ne sizin- gelirinizin bir kıymeti yok. Ağızlarından çıkan rakam, kanun maddesi gibi… Tutma arkadaş, çok geldiler, araya adam koydular yüz lira bile inmedim, ev benim değil mi, kimse benim malımın ortağı değil diyen görgüsüzlere, sonradan görmelere, inatçılığı kendine davranış biçimi seçmişlere lafın, hatırın hükmü geçebilir mi? Kiracılar için en zor kararlardan biri, oturdukları evden çıkmak, ev değiştirmek! Keşke kolay olsaydı da, ev değiştirmekle huzura kavuşabilselerdi! Ev sahibinin bir evi, kiracının bin evi dönemleri tarih olalı çok oldu sevgili okurlar! İmkanı olanlar için, hiçbir şey problem değil! Lakin, ülkemizin yüzde 70’i asgari ücretli… Sığınmacı Suriyelilerin gelmesiyle gözleri parlayan, kaç kişi oturursa otursunlar, ben şu kadar aylık isterim, parayı da, onlardan değil senden alırım diye emlak komisyoncularına talimat yağdıranların ev sahipliği yaptığı bir şehirde yaşıyoruz. Evden çıkanın, daha ucuz kiralayacağı bir ev bulması şansına, bahtına kalmış bir şey. Günümüzde, ne akrabalık söküyor, ne vefa, ne dostluk, ne arkadaşlık, ne de tanışık olmak. Hiç kıramayacağım bir arkadaş telefon etti, bende hatırı büyük, onun hatırı için, ancak şu kadar olur diyenlerin bile, hatır kavramını satırla kesip parçaladığına şahit olduğumuz olaylar yaşıyoruz. Kira artışlarında, kantarın topuzunu çoktan kaçırdık sevgili okurlar. İşler şirazeden çıkalı çok oldu. Kul hakkına riayet etmeye özen gösteren, Allah’tan korkmanın ne anlama geldiğini bilen, vicdanı, merhameti, hoşgörüyü dolu dolu yaşadığına inandığımız bir şehirde yaşıyoruz. Şehrimizin ileri gelenlerinden, büyüklerinden, söz sahibi olanlarından bu olumsuz davranışlara bir çare bekliyoruz! Kira parasını verdikten sonra el elde, baş başta kalan insanlarımızın sayısı tahminlerin çok üzerinde. Suriyeli sığınmacılara göstermiş olduğunuz şefkati, merhameti, hoşgörüyü, maddi-manevi desteği ve anlayışı, unuttuğumuz boynu bükük bıraktığımız kendi insanımıza göstermenizi hasseten bekliyoruz. Çünkü; Kan kusan insanların kızılcık şerbeti içtim dediğini bilmiyor, görmüyor olamazsınız!