Kendine rastlamak…

Hayatın koşuşturmacası içerisinde ani bir fren yapıp tüm zamanı dondurup bir bakalım neler ve neden yapıyoruz? Kurguladığımız hayatı devam ettirebilmemiz için gereken ve kişisel beklentileri karşılamak üzere hesabı kitabı çok da yapılmayan ancak sadece çok olmasını istediğimiz bir gelir. Evet gerçekten aslında belki de bu gelir gider hesabının hiçbir zaman tutmaması bizim en büyük sorunumuz. Suçlu iktisadın baş teoremi olan “sınırlı kaynaklarla sınırsız ihtiyaçları karşılama” . Oysa bütün bunlar için daha akılcı ve akıcı bir yol ve yöntem olmalı nihayetinde belirleyebileceğimiz ve tamamen kendimiz çizebileceğimiz bir sınır içerisinde hareket ediyor olmak bu konuda bizi daha verimli bir yaşama çekecektir. Tabi her konuda olduğu gibi bu tasarımın teorisi, pratiğinden daha kolay gelecektir. Elbette tamamen böyle bir teoriyi dört dörtlük uygulayamasak da en azından mümkün mertebe uygulamaya çalışmakta yüksek oranda tatmin sağlayacaktır. Tüm hayatımızı ele aldığımızda mali konulardaki gelir-gider dengesizliğine ilaveten ve de daha önemli olmak üzere büyük bir eksiklik de gözümüze çarpıyor. Biz bu hayatı kimin için yaşıyoruz? Aslında maddi problemlerimizin kaynağında yatan şey belki de sadece kendi ihtiyaçlarımız için değil yakın çevremiz ve tüm toplum içinde kaynak oluşturma zorunluluğumuz. Düşündüğümüzde hayatımızdaki gider olarak görebildiğimiz alanlarda daha az kaynak ayırma zorunluluğumuz azaldıkça harcayacağımız rakam da kendiliğinden azalacak. Buraya kadar olan kısımda olgunlaştırmak ve ulaşmak istediğim konu her ne kadar maddi yönler gibi olsa da asıl özünde görmemizi istediğim şey hayatımızın büyük bir bölümünü kendimizden uzak noktalarda harcıyor olmamız. Sahi gerçekten ne kadarını kendimize ayırıyoruz sahip olduğumuz sınırlı zamanı? Kendi sorumluluklarımız dışında, hayatımıza dâhil ettiğimiz veya doğal olarak dâhil olan kişilerin de sorumlulukları eklenince aslında çok da bir şey kalmıyor değil mi? Oysa her ne kadar insan bireysel olarak yaşaması mümkün olmayan bir varlık olsa da tüm varlığını da sadece başkalarının mutluluğuna da harcamamalı. Elbette yakın çevresi ve toplum için çabalaması gerekiyor ancak bütün hedefi de bu olmaktan da çıkmalı. Bu hayatın insana verilmiş ve tekrarı olmayacak bir hazine olduğunun bilinci ile kişisel mutluluğumuz için de çabalamalıyız. Aslında tüm bir hayatımızı komple değiştirmemiz gerekmiyor kişisel mutluluğumuz için sadece küçük ama nefes aldırabilecek pencereler açarsak hayatımızın bizi sınırladığı çerçeve içerisinde içeri dolan temiz hava kendimizi daha dinç ve güçlü hissetmemizi ve enerjimizi yenilememizi, daha şevk ile sorumluluklarımızı yerine getirmemizi sağlayabilir. Bunun için yapabileceğimiz şeyler günlük hayat içerisinde oldukça basit kurgulanan ancak planlı ve düzenli bir şekilde sürekli hale getirilebilecek yeni veya ertelenmiş pek çok etkinlik ile olabilir. Örneğin her gün belirli bir süre yalnız başına yürümek veya uzun zamandır düşündüğümüz bir hobi ile uğraşmak gibi oldukça basit fakat tamamen kendimize yönelik farklılıklar olabilir. Bütün bunları hayatımıza entegre bir şekilde yaşamaya başladığımız andan itibaren etkileri daha geniş bir alanda etkili olacaktır. Gelişen teknoloji ile insanın daha kolay ve rahat yaşamasını sağladığını düşündüğümüz pek çok nesne aslında onları kazanmak ve sahip olmak için harcadığımız enerji ve zamanın ederi değil. Bu sebepten onları kazanmak için harcayacağımız emeği kendimize harcamak daha verimli, mutlu ve huzurlu bir hayat için doğru bir tercih olacaktır. Hayat içerisinde kendimize uzaklaşmak istemiyorsak mümkün mertebe kendimizle baş başa kalacak ufak molalar eklemeliyiz. Kitap okumak, seminerlere katılmak, sanatsal faaliyetleri takip etmek, yeni şeyler deneyimlemek gibi etkinlikler hem hayatın tek düzeni içerisinde bizlerin ruhuna renk katacak hem de içimizdeki kendimizle karşılaşmamızı sağlayacaktır.  Bütün bu örneklere ilaveten sizlerde kendi hayatınız içerisinde beklentileriniz doğrultusunda onlarca farklı seçenek bularak teoriden pratiğe dönecek mutlu tablolarınızı çizebilirsiniz….