İyilik yapmak

Bir kitapta okumuştum. Bir filozof insanlara diyor ki, “ her sabah evinizden çıkarken, bugün birine küçük veya büyük bir iyilik yapayım diye bir karar alın ve bunu muhakkak uygulayın. Bunun size büyük bir iç huzuru verdiğini göreceksiniz. İyiliklere örnek mi istersiniz?  Mesela,  trafikte sizden yol isteyen, sinyal vererek yaklaşan birine yol verin. O ister teşekkür etsin, ister etmesin. Bu size küçük de olsa bir huzur verecek. Bir başka yerde, bir başka zamanda da iyilikler yapabilirsiniz. Vs vs” Filozofun bu nasihatini çok uzun yıllardan beri uygulayan bir kardeşiniz olarak, size şimdi küçük bir hatıramı anlatayım. 70’li yıllarda Almanya’nın Hamburg Şehri’nde çalışıyordum. Şiddetli bir kış hüküm sürüyordu. Bütün sokaklar karlı ve buzluydu. Akşam trafiğinde konvoy halinde son derece yavaş ilerliyoruz. Bir baktım sağ taraftaki park yerinden bir arabanın çıkmak istediği geri vites lambalarının yanmasından belli. Hemen frene yavaşça basarak uygun mesafede durdum ve o araba çıktı konvoya katıldı. Konvoy ilerlemeye devam etti, bir ara yol tıkandı durduk. Önümdeki o arabanın kapısı açıldı ve sürücüsü bey o soğukta bana geldi, pencereyi açmamı işaret etti. Buyurun dedim. Şunları söyledi: “Beyefendi size nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum. Yarım saate yakın o park yerinden çıkamadım, yol vermediler utanmazlar, siz verdiniz. Yabancısınız galiba, neredensiniz?”  Ben Türküm deyince, biraz şaşırarak, “ya öyle mi? Tekrar takrar teşekkür ederim” dedi. Ben, “değmez, bu normal bir şey” dedim ve adam gitti. Yaşanmış bir olay. Bir tebessümün bile bir iyilik olabileceğini hatırlatmak isterim. Bununla ilgili bir hikayecik de şöyle: “Bir genç kız yolda giderken, üzgün görünen bir yaşlı yabancıya gülümsedi, adam kendini daha iyi hissetti. Yerine varınca, geçmişte kendine iyilik yapan bir arkadaşını hatırladı ve ona bir teşekkür mektubu yazdı. Mektubu alan arkadaşı o kadar sevindi ki, yemek yediği lokantanın garsonuna iyi bir bahşiş verdi. Bu bahşişe şaşıran garson, yolda gördüğü bir fakire bu bahşişin bir kısmını verdi. Ağzına iki gündür lokma düşmemiş fakir adam çok sevindi. Karnını doyurdu. Kaldığı bodrum konutuna giderken yolda soğuktan titreyen bir köpek yavrusuna rastladı ve onu alıp evine götürdü. Soğuktan kurtulan yavrucuk çok mutluydu. Gece apartmanda yangın çıktı. Yavru köpek bütün apartman halkını uyandırıncaya kadar havladı ve herkes yangından kurtuldu. Kurtulan çocuklardan birisi çok zeki idi. Büyüdü, okudu, yükseldi ve günün birinde ülkenin başbakanı oldu. Bütün bunların olmasını sağlayanın ne olduğunu şöyle bir baştan alarak düşünürsek, cevap tek kelime: “Gülümsemek.” Görüldüğü gibi iyilik yapmak kadar kolay bir şey yok. Öte yandan belirtmek gerekir ki,  anlattığımız bu iyilik yapma örnekleri, yüce İslam dinimizin emirlerine de ne kadar uyuyor. Bu güzel duygular içinde ister istemez aklımıza, birbirlerini her gün daha çok yerin dibine batırmak için bağıran siyasi politikacılarımız geliyor. Yalanlar, iftiralar, karalamalar haddini aşıyor. Ülkenin çok sayıdaki düşmanlarının karşısında birlik ve dayanışma içinde olmamız gerekirken, bağrışma içindeyiz. En yukarıdaki durmadan bağırırsa en aşağıdaki de ona uyar.” Deveye sormuşlar, rampayı mı seversin, yokuş aşağıyı mı seversin?  Deve yav bunun hiç düz yeri yok mu? Demiş.” Bizim siyasi politikacılar için de düz, ılımlı bir yer yok galiba. Saygılarımla.