Hayat matematik değildir..

Hayatın başından itibaren tanıştığımız ilk bilim dalından birisi matematiktir. Gerçektende matematik hayatın kurgusu içerisinde pek çok ilişkinin fiziksel kurulumu için rakamların o şölensel birleşimi ile inanılmaz bir ahenk yaratır. Örneğin kişiler birbirlerini eklerler, toplarlar, bazen çarparlar, bazen de bölebilirler. Ancak belki de şaşırtıcı olan bu işlemlerin bir, birkaçı veya tamamı yapıldığında sonucun genelde “0” çıkmasıdır. Bu matematiğin insanın “etkisiz elemanlığı”nın göstergesi gibi gözükse de aslında matematik üzerine inşa edilen bir sistemin kör noktası olarak karşımıza çıkmasından öte bir şey değildir. Matematik kesin ve net sonuçlar verir. Hani belki de herkesin ilk kullandığı matematik-olay, durum ilişkisindeki en kısa basit ve kesin formüle edilen işlemle matematiğin o uçsuz bucaksız sonsuz doğasında 2+2=4’tür. Biz hesaplarımızın çoğunu da mantık bilimini de katarak bu net sonuca varırız. Burada belki de “doğru” sonuca bu şekilde kavuşur ve derin bir ohhh deriz. Aslında rahatlatan bir durumdur matematiksel hesaplar. Nihayetinde 0-9 arası rakamları bir araya getirip milyarlarca hesabı topu topu dört işlem ile ifade etmek mümkündür. Oysa “gerçek hayatta bu ne işimize yarayacak” değdiğimiz kimyasal periyodik cetvel gibi matematik de hayatın doğal akışında bizi daima kesin ve net sonuçlara götürmez. Bu savımızı biraz, insanı kullanarak bir bakalım: Örneğin iki insanı ele alalım. Bu iki insan yan yana geldiklerinde malum matematiksel toplama işlemine göre sonuç ikidir. Peki, bu insanlar aynı fikir, görüş ve hedef doğrultusunda hareket ediyorsa o zaman bu iki kişi “bir” değil midir?  Yine biz hep milyonlarca insanı da hep bir olarak görmez miyiz? Bir başka kurguya bakalım yine iki insan üzerinden. İki insandan biri çıkarılırsa geriye kalan matematik işlemine göre birdir. Ama iki seven insandan biri gittiğinde sonuç bize sıfır veriyor. Çünkü çıkan da çıkarılanda bir değil mi? Yine dört işlemden çarpma ve bölmede matematiksel sonucu ile ilişkisel sonucu aynı değerlere ulaştırmıyor. Genelde sonuç hep sıfır oluyor. Bunun kurgusunu size bırakıyorum. Şimdi ulaşmak istediğim noktaya gelelim. İnsan matematiği kendine, çevresine, topluma ve nihayetinde tüm insanlığa fayda sağlamak adına kullandıkça sonuç daima doğru çıkacaktır. Matematiğin büyüsü burada kişisel ve toplumsal huzur için kendisini gösterir. Dünya üzerindeki tüm kaynakların bir araya toplanması ve adil bir şekilde dağıtılması sonucu hiçbir canlının yüzyıllarca herhangi bir kaynaktan mahrum kalmayacağı matematiksel bir hesapla ortaya konmuştur. Ancak bir önceki cümleyi okurken de hissettiğiniz gibi doğru matematiksel sonuç maalesef insan doğasına aykırı kalmaktadır. İnsanoğlu matematiği ve diğer bilimleri kendi yararına kullanarak kurduğu yaşamsal sistemler ile matematik olarak bütünsel olmasa da kısmen mutlu ve huzurlu bir hayat yaşıyor. Bunun bir seçim olduğunu fark etmek oldukça ferahlatıcı olmakla beraber kişisel etkileri olduğunu görmek de bir o kadar can acıtıcıdır. İnsanoğlu tüm hesaplarını matematiksel olarak yapsa da üstüne bolca mantığı eklese de doğru sonuçlara sadece teorik olarak yaklaşabilmektedir. Çünkü sahip olduğumuz vicdanla yaptığımız işlemlerin tamamı daima kişiselden çok toplumsal doğru sonuçlara ulaştırıyor. Bu okunduğunda daha huzur verici bir cümle kurulumu değil mi ? Hayat içerisinde birbirimizle kurduğumuz her tür ilişkide matematiksel sonuçlardan kendimizi ne kadar sıyırabilirsek bu o ilişkilerin derinliği ve etkinliğini hepsinden daha önemlisi samimiyetini arttıracaktır.  Yüreğimizi ve vicdanımızı hesaplara dâhil ettiğimiz sürece tüm işlemlerde daima “insanlık” kalanı veren sonuçlara kavuşabiliriz.  Zor gibi gözükse de Yaradılmışların en üstünü olarak insanoğluna düşen, bu sıfata uygun hal, tavır ve davranışlar sergilemektir. Mutlu günler…..