"HAK KAPISINDAN AYRILMAYAN TÜRK, VAR OLDUĞU MÜDDETÇE VATANSIZ KALMAZ!"

Anadolu Coğrafyasına Türk Milleti gelmeden Doğu Roma yani Bizans hakimdi. Ve bu topraklarda entrika vardı, hile vardı, vurgun vardı, tuzak vardı, kumpas vardı, yalan vardı, talan vardı, vur-kaç vardı, gasp vardı, insanların malına, canına, ırzına göz dikme vardı. Türk Milletinin Oğuz boyu, Üçoklar, Bozoklar olarak 24 Oğuz boyu ile girdiler Anadolu’ya. Kınık gibi Selçukluyu kuran, Kayı gibi Osmanlı’yı bir cihan devleti yapan şerefli, seçkin Türk boylarına mensuptular. Anadolu gibi elde tutması oldukça zor olan bir coğrafyaya, adalet getirdiler, hoşgörü getirdiler, barış getirdiler. Fethettikleri yerlerin her birini Türkçe isimlerle değiştirdiler. Malazgirt’le açmış oldukları Anadolu kapılarına tam bir asır sonra Miryalefalon’da, Anadolu Türk’tür, Türk kalacaktır mührünü bastılar. Çünkü bir daha Doğu Roma yani Bizans Türk Milletinin karşısına çıkma cesareti gösterecek güç ve kudreti yakalayamadı. Sultan Alpaslan’ın çığır açtığı, Kılıçaslanların Türklük mührünü bastığı bu coğrafya’da, Türk olmak, Türk olarak anılmak, Türk olarak yaşamak şereflerin en büyüğüdür. Türk Milleti, İslamiyet’le müşerref olduktan, Hak kapısına teslim olduktan sonra, İslam’ın ve Türklüğün bayrağını üç kıtada şanla, şerefle dolaştırdı. Bugün bütün dünyada, Türk demek aynı zamanda Müslüman demektir. Böylesi güzel bir özdeşleşme bir başka millete nasip olmamıştır. Türk Milleti, kimliğini, kim olduğunu, nereden gelip nereye gittiğini, inancını, itikadını, heyecanını, bir ve beraber olma duygusunu kaybetmediği müddetçe vatansız kalmamıştır ve kalmayacaktır. Binlerce yıldır, devlet kuran, devletsiz kalmayan, zulme boyun eğmeyen, başlıya baş eğdirip, dizliye, diz çöktüren bir millettir Türk Milleti. Dünya var olduğundan beri, en büyük ibret derslerini veren ve vermeye devam eden Tarihin, Türk Milletine ayırmış olduğu sayfalara hiç bakmadınız mı? Türk Milleti kadar devlet kuran kaç millet hatırlıyorsunuz? Anadolu’yu adım adım fethederken, dağlara, taşlara, ovalara, yaylalara, nehirlere, göllere, şehirlere hep kendi ismimizi verdik ve  o dille yani Türkçeyle konuştuk. Sangaryosu Sakarya yaptık. İkonyum’u Konya, Magnesia’yı Manisa, Trapezus’u Trabzon, Amisos’u Samsun yaptık. Kızılırmak dedik, Yeşilırmak dedik, Aksu, Göksu dedik, Aladağ, Bozdağ, Bey dağları dedik. Uzun yayla, Uzun göl, Acıgöl dedik… Akşehir, Beyşehir, Seydişehir, Eskişehir, Yenişehir, Viranşehir dedik. Anadolu’yu bir uçtan bir uca Türkleştirdik… Son yıllarda adını Türkçe koyduğumuz birçok yerin, antik isimlerini araştırıp, o şekilde anmaya, yazmaya, algı yaratmaya çalışılıyor. Ne diyordu o şarkıda “geç bunları, anam –babam geç bunları!” Biz, bin yıldır Anadolu topraklarında Türk’üz, türkü çağırırız diyoruz… Bu topraklar, Alpaslan’ı gördü, Kılıçaslanları gördü, Alaeddin Keykubat’ları gördü, Süleymanşah oğlu Ertuğrul’u gördü, Ertuğrul Oğlu Osman Gazi’yi gördü, Sultan Murat Han oğlu Fatih Sultan Mehmet’i gördü, Sultan Beyazıt Han oğlu Yavuz Sultan Selim’i gördü, Yavuz Sultan Selim Han oğlu Muhteşem Süleyman’ı gördü, Sultan Abdülmecit Han oğlu Abdülhamit Han’ı gördü, Türkiye Cumhuriyetinin banisi Mustafa Kemal’i gördü. Bin yıldır, Türk’e yaraşır, Türk’e yakışır bir coğrafya gördü. Huzura, barışa, savaşsız yüzyıllara kavuşturduğumuz, adaleti sağladığımız, insanca yaşamanın rüya ve hayal olmadığını gösterdiğimiz coğrafyalar, biz çekildikten sonra kan ve ateş gölüne döndüler. Günümüzün hamileri, süper güçleri, sözde medeniyeti, insan onuruna yakışan bir hayatı getirmeyi vaat etmişlerdi ya hani! Irak, Suriye, Ürdün, Mısır, Libya ve Tunus tarumar oldular cayır-cayır yanmaya devam ediyorlar. Dinmeyen gözyaşları, öksüz ve yetim kalan çocuklar, huzura muhtaç toplumlar, ölümüne kaçışlar, adaletin zerresinin yere düşmediği topraklar, kime hizmet ettiği bilinmeyen terör örgütleri, bulundukları coğrafyaları cehenneme çevirdiler. Türk devletlerini, tarih boyunca dışarıdan hiçbir güç yıkamadı. Lakin, içimizdeki hainlerin ve işbirliği yaptıkları güçlerin entrikaları, planları, projeleri, yıkılmaz denilen bir çok Türk devletini sarstı ve yıktı. Bu duruma en güzel örnek Osmanlı’dır. Ucunda ölümden başka bir şeyin olmadığı biline biline, kimsenin cesaret edemeyeceği kadar çok cephede çarpışa çarpışa yıkılan bir Osmanlı. Sevgili okurlar! Türk kavramı bugün kaybetmeyi göze alamayacağımız en değerli kavramlarımızın ilk sırasında. Üzülerek görüyoruz ki, Türk adının, Türk kavramının, Türklüğümüzü bize hatırlatan, gururlandıran, heyecanlandıran bütün argümanların ortadan kaldırılması gibi oldukça endişe veren adımlar atılıyor. Sağlık Bakanlığındaki “T.C” ibaresi ile başlanan, Okullarımızdaki, “ Türküm, doğruyum, çalışkanım…” diye başlayan andın kaldırılması, Türkiye Cumhuriyetinin kısaltması olan “T.C “ nin kaldırılması, adının başında Türk yazısı olan Kurumlardan, derneklerden, vakıflardan, Türk kelimesinin çıkarılması, bir olacağız, iri olacağız, diri olacağız, birlikte olacağız kavramlarının ne anlama geldiğini sorgulamamıza neden oluyor. Bir olmak, Türk Milletinin bir olması olarak okunmadıkça… Birlik olmak, Türk Milletinin birlikte hareket etmesi olarak dikkate alınmadıkça… Beraber olmak, Türk Milletinin beraberliği şeklinde düşünülmedikçe, sabahtan akşama kadar birlik olalım, birlikte olalım denildiğinde… Türk Milleti olarak, kiminle ve kimlerle diye, sormayacak mıyız? Hz. Mevlana, "Hak kapısından ayrılmayan Türk, var olduğu müddetçe vatansız kalmaz!" diyor. Yunus’un dediği gibi, “ Haktan inen şerbeti içtik elhamdülillah.” Hak kapısındayız, Hak kapısından bizi ayırmayan Rabbimize şükürler olsun. Rabbimiz izin verdiği müddetçe ne vatansız kalırız, ne Türk olan adımızdan, ne de Türkiye’mizden vazgeçeriz!