EREĞLİ BELEDİYESİ T.C’YE KAVUŞTU

Saraylarda süremem Dağlarda sürdüğümü Bin cihana değişmem şu öksüz TÜRK’LÜĞÜMÜ…   Buradan çıkarak bir teşekkürüm var Ereğli Belediyesine, bir teşekkürüm var Başkanına… Bunlar benim Türklüğe olan inancımın dimağıdır. Kim ne derse desin eleştirisine kulağım kapalı, alkışına kulaklarım açık. Her yazımda sıkça dillendirdiğim bir konu var 2009 yılına ait. Kimine çözüm süreci ama bana ve benim gibilere İHANET SÜRECİ!   Birileri mutlu olsun diye yapıldı bu süreç. Rezaletin daniskası derler ya birçok milli kültü bu uğurda bozuk para gibi harcadık. Dokunmadı mı yüreğinize, ırkınızda, damarlarınızda akan Türk Kanının şanına yakıştı mı? Hayır tabi ki de. Yıllarca askere ve vatanın evladına kurşun atanların hangi isteği bizi mutlu eder ki? Bu tartışmaya bile kapalıdır. Hümanizm’den dem vuranlarda bilsin ki bu tarihin hiçbir safhasında iyi niyet barındırmaz. Geçmişe yazık, ecdada, kanlarla yıkanan tarihe yazık edersiniz!   İşte bu süreçte ihanetin başka boyutu oldu T.C ibaresi. Sesini çıkaranlara hain dendi, faşist, ırkçı anlayış diyerek yaftalandı. Kendilerince kardeşlik narası atanlar T.C’ yi ihanetin bir parçası olarak sembolize etti. Türklüğün adı TÜRKİYELİ oldu. Amaç kimseyi ötekileştirmemekti. Ama unutulan bir gerçek vardı ki düşman bizi her zaman TÜRK bildi ve TÜRK bilecek.   Ne diyordu Ebulfez ELÇİBEY; “ Sen Türk Olduğunu Unutsan da Düşmanın Asla Unutmaz.” Bu uğurda harcandı o ibareler. Sadece bununla mı kaldı, NE MUTLU TÜRK’ÜM demek bile suç teşkil ediyordu. Diyenler ırkçı ve bölücü muamelesini gördü bu memlekette. Neyse bu orada dursun. Sonuçta kimse geçmişi geri getiremeyecek. Ödenen bedelleri iade etmeyecektir. Bizim için bundan sonraki süreç en önemli namzettir.   Aslında bu noktada durum biraz da siyasal İslam’a kurban edildi. Bu uğurda ortaya atılan algı İslamiyet’le Türklük algısının bir arada olmayacağını, Türklüğe insanlığı ayrıştıran etnikçi algı süsü verilerek te, yıllarca sorun olmayan bu algıyı düşman parametresi haline getirdi. Bu uğurda harcandı T.C ibaresi ve nicesi.   Ama öyle bir şey oldu ki, bu duygular etkisini kaybetmeden yeniden nüksetti. Çünkü herkesin bildiği bir gerçekte şudur ki fıtrat değişse de kan yine aynı kandı, Türk kanıydı. 31 Mart sonrası bu durum daha büyük netlik kazandı. Yerel seçim sürecinde gördüğüm büyük bir seçmen kitlesi T.C ibaresinin gelmesi konusunda epey ısrarlı tavırdaydı.   Öyle de oldu. İktidar partisinin kaybettiği çoğu yerde buna Cumhur İttifakının diğer ortağı olan MHP’de kayıtsız kalmadı. Nitekim çözüm sürecinde T.C ibaresinin kalkmaması için en büyük mücadeleyi CHP ile birlikte vermişlerdi. Seçim sonrası çoğu yerde ibaresine kavuşan belediyeler belki de yeni bir uyanışın habercisiydi.   Ereğli belediyesi de bunlardan biri. Seçim sürecinde bin bir entrika ile haksızlığa uğratılmaya çalışılan Bağımsız Belediye Başkanı Hüseyin Obrukçu seçimi kazandıktan sonra ilk vazifesi olarak T.C ibaresiyle belediye ve Ereğli halkını buluşturdu. Bu sevinç T.C ibaresine kavuşan Ankara’da, İstanbul’da Kütahya’da ve ismini sayamadığım birçok il ve ilçede hissettirdiği Türklük duygusunu, bir vatandaş olarak şahsıma Başkan Hüseyin Obrukçu ile yeniden hissettirdi. Özünden taviz vermeyen Türkiye tablosu yeniden gözümde canlandı. Bu noktada bir vatandaş olarak kendisine teşekkürü borç bilmekteyim. Darısı bozkırın diğer belediyelerine, esenlikler…