ÇOCUKLUĞUMDA TANIDIĞIM İLK ŞAİR ÖNAL VASIF ÖZTAŞ

Çocukluğum Konya'nın Uluırmak Burhandede Mahallesi’nde geçti. Şimdi Karatay ilçesi Sarı Yakup oldu. İlkokul öncesi ben, Mehmet Bildirici, Avni Öztaş, Türkmenlerin Nail üçümüz arkadaştık. Yıl 1944, 1945. Hep üçümüz oynardık. Ama ben bahsettiğim iki arkadaşımı çok erken yaşlarda kaybettim. Saygıyla anıyorum. Her ikisi de matbaa mesleğini seçmişlerdi.   Avni’nin ağabeyi Önal Öztaş benden 4 yaş büyüktü. Hâkimiyeti Milliye İlkokulu sonrası amcası Ahmet Öztaş'ın Attar dükkânında çırak olarak işe başlamıştı, 1953 yılında ben Lise Orta son sınıfta iken, dışarıdan Ortaokul bitirme sınavlarına başvurdu, birlikte sınavlara girmiştik, ilk yıl derslerin çoğunu geçmişti, burada bir miktar katkım ve yardımım olduğunu sanıyorum. Ertesi yıl kalan dersleri vermiş, 1958 Konya Lisesi mezunu olduktan sonra Siyasal Bilgiler Fakültesi'ne girmişti. Kaymakam oldu.   Önal Abi şairdi. Güzel şiirleri vardı. Benim hayatta ilk karşılaştığım şair o idi. Çok kibar ve ince biri idi. Çok genç yaşta aramızdan ayrıldı. Varlığından haberdar olmadığım kızı Reyhan Taşkale ile internet ortamında tanıştık, bana bu güzel çocukluk anılarımı hatırlattı.   Bugün Karaman Caddesi Meram ve Karatay ilçeleri arasında sınır, bizim ev Çaybaşı sokağının dönüşün kuzeyindeki ikinci ev idi. Şimdi Mesnevi konutları ortak alanı içinde. Taşçılar olarak bilinen Önalların evi Karatay ilçesinde Camiin karşısındaki iki katlı geniş bir evdi. Babamın anlattığına göre burası eskiden Sübyan mektebi imiş.   Kızına şöyle yazmıştım. Baban ve amcan benim arkadaşım, ayrıca babalarımız ve dedelerimizde arkadaştı.   Yazıma kızı Reyhan Taşkale’nin 2010 yılında gönderdiği bir şiirine yer vereceğim. Doğuda Türkiye’nin sınırlarını beklerken, kalbi hep geridedir. Değerli arkadaşımı daha çok hizmet beklerken genç yaşta kaybettik.       SESLENİŞ   Doğuya gidiyorum güzelim   Doğuya,   Aldırmıyorum aşkın varken fırtınaya soğuğa,   Alev alevsin içimde   Rüzgârda saçlarının kokusu   Her halini teneffüs ediyorum.   Yine de içimde bir boşluk   Sen yoksun resmin yok   Olsa ne çıkar   Konuşamazsın gülemezsin   Güzelim diyemezsin.   Burcumuz ne diyor?   Yine mi can sıkıntısı   Bak AĞRI da dumanlı başım gibi   Bu dağlar mı bizi ayıran   Biz ayrı değil güzelim   Ben hudut bekçiliğinde   Senin için buradayım   Yerimiz ayrı olsun,   Kalbimiz bir değil mi?   Benim gibi kaç Mehmedim var.   Onlar da vuslatın özleminde   Onlarda bekliyorlar   Ayşeleri, Fatmaları var benim gibi   Duyuyor musun? beni   Yirmi dört sularında   Sen de uyanık mısın?   Sende yalnız mısın?   Sigaram parmaklarımı yaktı   Seni düşünürken   Unutamam, unutamazsın burcumuzu   Elinin sıcaklığı parmaklarımda   Öpüyorum onları   Bende kalan son hatıran   Öpüyorum onları