Burası çok kötü, karanlık ve çok sıcak

Adana'da, kocasını öldürdüğü gerekçesiyle 15 yıl ceza alan, karar temyiz edildikten ve itirazlardan sonra hakkında kefaletle serbest bırakılma kararı verilen, özgürlüğüne ve kızı Mira'ya kavuşan Çilem Doğan, cezaevi günlerini Star'a anlattı. "HER AN KARŞIMA ÇIKACAK GİBİYDİ" İlk günler nasıl geçti? İlk günler zordu tabii. Bir yandan daha güvende hissederken bir yandan da korkularım vardı. Ama tamamen psikolojikti. Kocamı hep arkamda görürdüm. Hep öyle hissederdim. Öldüğüne, öldürdüğüme bir türlü inanamadım. Her an karşıma çıkacak ve bana şiddet uygulayacak gibiydi. Bu yüzden sağlığım bozuldu. Psikolojik tedavi gördüm, 4.5 ay sürdü. Ağır depresan ilaçlar kullandım. Kurtulamayacağımı sandım ölmeyi, kendimi öldürmeyi çok düşündüm. Ancak aklıma hep kızım geldi. Ona bu kötülüğü yapamazdım. Yaşamam gerekiyordu. O'nun için yaşamalıydım. Zihnimi, beynimi yıkadım. Çocuğum için ayağa kalktım. "İYİ Kİ SEN BURADA DEĞİLSİN" Hiç rüyanızda eşinizi gördünüz mü? Çok gördüm. Rüyalarımdan hiç çıkmadı. Çok az uyurdum ama her uyuduğumda ya onu ya öldürdüğüm o anı ya da şiddet günlerimi görür, tekrar tekrar yaşardım. Hiç unutmuyorum cezaevine girdikten sonra ikinci gün rüyama geldi. Bana "İyi ki sen buraya gelmedin. Burası çok kötü. Çok karanlık ve çok sıcak. İyi ki sen burada değilsin. Bana gelirken temiz kıyafetler getir" dedi. Çığlık atarak kan ter içinde uyandım. Çok korktum. Sonra bu rüyayı birkaç defa daha gördüm. Cezaevi imamına sordum. Bana kocamın kabir azabı çektiğini söyledi. Hayır yapmamı önerdi ben de yaptım. YAPMAM GEREKİYORDU VE YAPTIM Cezaevi günleri nasıldı? Pişman mısınız? Cezaevi hayatım iki bölümden oluşuyor. Psikolojik tedavi gördüğüm ilk 4,5 ay ve sonraki aylar. Zaman zaman 'pişman mıyım' diye çok düşündüm. Ama hayır vicdanım rahattı. Yapmam gerekiyordu ve yaptım. Ben onu öldürmesem o beni öldürecekti. Bir tercih yaptım ve öldürdüm. 2,5 yıllık kabus son buldu. Severek evlendiğim adamı öldürdüm. Çocuğumun babasıydı. CEZAEVİNDE MEVLÜT OKUTTUM Unutamadım. Hatta öldürdüğüm adama cezaevinde mevlüt okuttum. Günlerce dua ettim. İyi bir eş olsaydı bunlar olmazdı. Ne o ölürdü ne de ben cezaevine girerdim. Ben her gün ölüyordum. O bir kez öldü! Yapmam gerekiyordu yaptım yani mecburiyetten.... CEZAEVİNDE SARI PAPATYAM DERLERDİ Cezaevinde bir lakabın var mıydı? Çok çile çektiğim için arkadaşlarım adımı söylemediler. Çilem ismini kullanmadılar. Yaşlılar 'sarı kanaryam', genç arkadaşlar 'sarı papatya' derdi. Beni öyle çağırırlardı. Benim de çok hoşuma giderdi. GÖZLERİM AÇIK UYURDUM En çok ne aklınızdan çıkmıyor? Silah sesi kulağımdan hiç gitmedi. Hep çınladı. Hayatımın dönüm noktası olan o silahın sesi. Cezaevindeyken rahat uyuyamazdım. Çünkü gözlerimi kapattığım an o anı görürdüm. Kocamı öldürdüğüm anı. Bu yüzden kolay kolay uyumazdım. Gözlerimi kapatmazdım. Uyuduğum zamanlarda gözlerim açık uyurdum. Hatta arkadaşlarım beni cezaevi yönetimine ve doktorlara şikayet etti. "Çilem hiç uyumuyor, korkuyoruz" diye... O derece düşünün artık. Ya öldürdüğüm o anları görürdüm ya da dayak yediğim o kabus günleri.... Hemen hemen her gözümü kapattığımda görürdüm...