BUGÜN CUMA

Bir insanda hedef olmalı hedef olmayan ortada kalır. Konuyu şu yönden ele alalım. Yaşıyoruz ama ne için yaşıyoruz? Herkesin bir gidişi olur gidişimiz ne olursa olsun hedefimizin tek olması çok önemlidir. Bugün için cemiyette iş yapanların %90’ı hedefi olan kişilerdir. İş hayatında muvaffak olmuş işini büyütmüş iş adamlarıdır. Onun için hedefin ne kadar önemli olduğu açık seçik meydandadır. Gidişatımız ne olursa olsun, hedefimizin tek olması önemlidir. Bütün yurttaşlarımız için bu böyledir. Çünkü hedefi tek olan, başarılar kaydeder. Hedefi tek olanın sağlığı mazbut olur. Hedefi tek olanın düşünceleri biçimlenir. Hedefi tek olan, hedefine varmak için güç ihtiyacını daha çok duyar. Güç bulmak için, gerçek güven kaynağına dayanır. Demek oluyor ki; toplum bireyleri hedefini tekleştirdiği anda çizgilerince yürür, her yanıyla da tatminkar hayat sürer. Bilindiği gibi, toplum, bireylerin toplumudur. İşte hayatın cilvesi. Kendimize bu soruyu cevaplandırabilirsek, bütün sorunları hallettik demektir. Hayat sorunlarımız birer problem değildir. Her bir sorunumuz, birer ufuktur, her bir sorunumuz birer zevk kapısıdır. Ne var ki, sorunlarımızın birer ufuk ve birer zevk kapısı olması, bizim tek hedefli olmamıza bağlıdır. Hedefsiz, hedefine amaçsız olanlar için böyle değil, tam tersinedir. Onun için, sorunlar birer problem hatta kördüğüm olur. Hedef tek olmazsa ya da hiç hedef olmazsa, iddiasız, davasız geçen ömrün dakikaları bile kördüğüm haline döner. İnsan hayatı bu kadar açık, bu kadar gün ışığında gözlerimizin önüne serilmiştir. Durup beklemeler, hayatı güç (zor) zannetmeler, hatta ekonomik sorunlar ve baskıları hedefini tekleştirmemiş kimseler içindir. Yani tek hedefi için amaçlanmaktır. Bu olmadıkça, ömür sürmenin bir anlamı olmaz. Anlamsız geçen hayatında her kıpırdanışı bir kördüğüm olur çıkar. Hem de öyle olur ki, çözümlemeye uğraştıkça daha düğümlenen dertler haline dönüşür. Öyle olmuyor mu? Şu garip gerçekleri açıklarken akla gelmesin ki, korku veriyor. Biz, korkulan hayatı, sevilen hayat etmek için uğraşıyoruz. Ümit kesmek yok. Yanlış anlayıştan kurtulup, muvaffakiyet var. Okurken, yazarken, yaşantımızla kendimizi izleyelim, kendimizi çaresiz hissetmeyelim diyoruz. Çaresizliğe hemen paydos. Hedef tek. Bir ömür boyu hedefimiz, yine tek. Ancak amaç, o hedefe gerçek anlamıyla varmak. Varmak için her gün biraz daha ileri. Saatte bir adım varamıyorsak, günde bir adım yaklaşmak. Bizi huzurla yaşatacak, bu adımlardır. Bu adımlarla sorunlar hallolur. Ancak neyi gerçekleştirmek için iddialıyız, onu bilelim yeter. Evet, yeter ki, “ne için yaşıyoruz” onu kesinleştirelim.