BİTMEYEN YAZI…

Sevgili okurlar; Bu sefer hangi çiçek böcek konusundan bahsetsem diye düşünürken aniden bir ampul patlarcasına yandı beynimde. Etrafıma şöyle bir baktım. İnsanlar bezgin bıkkın ve sıcaklamış gibiydi. Daha her şeyin başında olmamıza rağmen o bunaltıcı günlerin kasveti çoktan sarmıştı herkesi. Hani konu bulamıyordum ya yazacak, bu sefer ampuller adetada savaşır gibi tepişiyordu beynimde. İnsanlar mutlu değildi. Ya da ben öyle sanıyordum. Ama ben çok mutluydum, zira eğer mutsuz bir psikolojiye sahip olsam içimden ciddiyetsiz, çiçek böcek konular geçiyor olmaz herkes gibi başımı bilgisayardan kaldırmazdım. İçimde bu ipe sapa gelmeyen ciddiyetsiz ve bir o kadar da ehemniyetsiz konular geçerken, yüzüme ciddi bir tavır takınarak, sanki herkes gibi ruhumda ölüm kalım meseleleri cebelleşiyormuşcasına, çevreme dikkatlice baktım. Ama yine olmadı. Yapamadım. Ciddi olamadım. Başımı önüme eğerek içimdeki o kahkaha atma hissini bastırmaya çalıştım. Ve bastırdım. Bu yüzden midemde biraz gaz oluştu. * İşte böyle sakın okurlar. Bugünde aldığım önemli hayat derslerinden biri de buydu. ‘Ansızın içinize doğan kahkaha hissini bastırmayın, yoksa gaz yapar’ * Ha kafamdaki ampuller mi? Onlar hala beynimde hiçbir fikre, hiçbir farklılığa, hiçbir düşünceye yer bırakmaksızın savaşmaya devam ediyor, sevgili nöronlarım adeta fillerin altında kalan çimenler gibi eziliyordu. Dayanamadım, saldım içimdeki kötülükleri. Yazımı nasıl sonuçlandıracağımı düşünürken kıymetli iş arkadaşım Özge, (ki kendisi bir masa önümde oturur) o haberi verdi bana. Biraz şaşkın, birazda okuduğuna inanamamış haldeydi. ‘Seçimler erkene alınmış, 24 Hazıran’da yapılacakmış’ Kısa bir sessizlikten sonra şaşırmadığımı belirterek yazımı sonuçlandırmaya devam etmeye çalıştım. Şimdi anlamıştım kafamdaki ampullerinde neden rahat durmadığını. İçimden bir ses ‘Direk sonuçların açıklanmadığına dua et Adnan’ dedi. Güldüm. Ve yazımı orda bitirmeye karar verdim… Sonra bitirdim.