BEKLENMEYEN ACISON BENİMDE CANIMI YAKTI

Dünya devletleri arasında beklenmeyen acı sonlar istatistiği yapılsa, hiç şüphesiz biz ve bizim ülkemiz ön sıralarda yerini alır. Gün olmuyor ki, bir hiç yüzünden öldürülen insanlarımız olmasın. Gün olmuyor ki, bir birini tanımayan kişiler katil veya maktul kişiler olmasın. Gün olmuyor ki, işlediği suçun cezasını bir ömür boyu, kişi çekeceğinden bihaber olsun. Bu acı sonlarla, Türk insanının gerçek inançlı, gerçek kültürlü ve gerçek medeni olanları mahcubiyetin girdabında boğmasın. Ferdi hataların günahını, fertler çeker. Ya sosyal, kültürel ve kamu elinde olanların günahını da bir toplum, bir millet, bir ülke olarak hepimiz çekeriz. Bir tren yolu hemzemin geçidinde onlarca kişi ölürken, yerinde ve zamanında tedbir alınmaması insan olmayı utandıracak bir olaydır. Bir AVM’deki taşıyıcı döner merdivenin çökmesi, kullananların yaralanıp ölmesine sebebiyet vermesi, o AVM’yi işletenin kültür ve medeniyetten yoksun sorumsuz lakayıt bir kişiliğe sahip olmasının ta kendisidir. Makas atıp sözde keyif yapan sorumsuzun kendi hayatı ile birlikte, onlarca canın trafik kazasında canından olacağının acısından, alacağı makas atma keyfinden milyonlarca kat fazlası, acılar getireceği bilincinden yoksun olması, bir psikiyatrik hastalıklı olmasından da ötesidir. Direksiyon başına geçmeden ehliyet ehli olmadığının alnına damga olarak vurulmaması bir gaflet ve dalalettir. Şu bizim Karapınar’da haftalar aylar geçmiyor ki, obruklar ve çöküntüler olmasın. Bu afetin yaratıcısı insanların Yeraltı su seviyesinin, debisinin düşmesinden olması sebebi ile, yeraltından artık su alınmamasının açık, açık bir doğal tavsiye olurken, hatanın işlenmesinde ısrar edilmesi, günahsız insanlarla birlikte kendi mezarını kendinin kazmasının ta kendisi olmaktadır. Öncelikle Hotamış, sonrasında Ilgın Çavuşcu ve sonrasında Akşehir, sonrasında da Karapınar Meke ve nihayet Beyşehir Gölü gibi daha nicelerinin yatağının kademe, kademe küçülüp yoklar listesine gireceği ayan beyan ortadadır. Kadına şiddet, çocuklara tacizlerin ardı arkası kesilmezken, ahlaki yapımız erozyona uğrayıp yüzümüz kızarırken, etkin tedbirler alınmaması da ulusal boyutlu utancımız olmaktadır. Muhafazakarlığımızın icabını yapmıyorsak, Yüce Kitabımıza Kur’anın Maun süresinin icaplarından uzak olmanın cezasını çekeceğiz. Ben bir Konya çocuğu Hanefi Aytekin, doksan yıla merdiven dayamış ömür sürecimde bir baston bile kullanma ihtiyacını duymadan yaşamımı sürdüre gelirken, sevgili Eşimin kireçlenmeden mütevellit cerrahi müdahalesi için götürdüğümüz hastanede ameliyata alınmak üzere hazırlık yapılıp, ameliyat masası kapısına değin gidip dönüş yaparken koridor da ki otomatik kapının beni (Ayarı bozuk) çarpması sonucu düşüp yaralandım. Kırılan kalça kemiğim beni iki üç aydır yatağa bağladı. Eşim ve bana neşter atan eller dert görmesin. O aziz doktorlara minnettarız. Onlar aldığı disiplinli terbiyeli insani değerlerinin icabını yaptılar. Hastane işletmecileri sadece parayı düşünüp, kullandıkları araç ve gereçlerin bedelini ödettiler. İşte onun içindir ki, doktorlarımıza dua, ihmalkarlarımıza da beddua geliyor içimizden. Mekanları teknolojinin icapları ile donanımlı yapmamalarının acı faturasını bizlere çıkartıyorlar. Bu yazımda muhataplarımın isimlerini yazmadım. Böylesi ihmallerin hukuken cezalandırılmaları, ülkemizin usul ve esasa dayalı hukuk sisteminde hakkın teslim edilmesinin ya mümkün değil, yada aylar, yıllar alacağı ortadır. Yüce Rabbimiz cümlemizi görünmez kaza ve belalardan uzak tutsun. Sıhhat, afiyet ve yaşama sevinci dolu yıllarımız olsun dileğimle.