ARAŞTIRMALARIMI DESTEKLEMİŞ REBAP VİRTİÖZÜ, MÜHENDİS AĞABEYİM EDİP SEVİŞ (1912-2011)

Yeni Meramda anısal yazılarıma devam ediyorum. Değerli meslektaşım abilerimle yaşadığım güzellikleri anlatacağım ve onları bir defa daha anacağım. Bu yazımda Rebap Virtüözü değerli İnşaat Mühendisi Edip Seviş’i konu edeceğim. Edip Seviş İstanbul Eğrikapı’lı bir ailenin oğludur. Çok küçük yaşlarda Türk Müziğine yönelmiş, önceleri Eyüp Musiki Cemiyetine ve 1928 yılında Atatürk önünde konser veren Üsküdar Musiki Derneğinin en genç üyesidir. Bu konseri çok büyük heyecanla anlatırdı. Daha sonra 1950 yılında İnşaat Mühendisliği diplomasını almış, Çeşitli illerde Bayındırlık Müdürlükleri görevlerinde bulunmuş, Müzik ve Mevlana sevgisi onu Konya’ya çekmiş, görevini Konya Bayındırlık Müdürlüğü’ne nakletmiş 1987 yılında buradan emekli olmuş, Mevlana sevgisinden emekliliğini Konya’da geçirmiş, 99 yaşında Mevlana Şeb-i Aruz törenlerinin başladığı gün hayatını kaybetmiştir. Son haftaya kadar akli melekelerini korumuştur. Edip Seviş 1954 yılında Mevlana’yı anma törenlerine katılmış, rebap çalmıştır. Kendisi dünya ölçüsünde bir rebap virtüözüydü. Şu sözü çok anlamlıdır. Mühendislik görevi ile hiç yurt dışına çıkmadım, ama rebabımla tüm Avrupa ve Japonya dâhil dünyayı dolaştım. Edip Seviş’in kızı Jülide Hanım DSİ 4. Bölge Müdürlüğünde çalışıyordu, onun vasıtası ile tanışmıştık. Bazı akşamlar birlikte olurduk. Ben müzik adamı olmadığımdan konuşmalarımız eski İstanbul günlerine ve mühendislik üzerineydi. Yıl 1994 kendi isteğim ve Devlet Su İşleri 4 Bölge Müdürünün teşvik ve destekleri ile DSİ Genel Müdürlüğü tarafından “Konya Tarihi Su Yapıları” isimli kitabım yayınlandı. 1994 yılı DSİ Genel Müdürlüğünün 40. Kuruluş yılıydı. Kuruluş yılı dolayısıyla üç anı kitabı yayınlanmıştı. Öyle ani olmuştu ki ben bile inanamamıştım. Bana çok büyük bir moral vermişti. Bu kitabın yayını dolayısıyla pek çok kişi ve kuruluştan tebrikler almıştım. O zamanki Yeni Konya Gazetesinde rahmetli Avukat Suat Abanazır ve arkadaşım Prof. Dr. Saim Sakaoğlu ve Yeni Meram’da köşe yazıları yazan Edip Seviş kitabımı tanıtan yazılar yazdılar. Edip Seviş’in 13.05.1994 tarihinde yazdığı köşe yazısından bir bölümü buraya alıyorum. “DSİ Genel Müdürlüğü, kırkıncı yılını idrak etmesi dolayısıyla bazı yayınlar yapmıştır. Bunlardan biri de “Konya Tarihi Su Yapıları” isimli kitaptır. Kitap önsözünden de anlaşılacağı veçhile Konya’mızın yetiştirdiği bir kıymetli Yüksek Mühendis olan Mehmet Bildirici Bey tarafından hazırlanmıştır. Yine önsözünde kendisini bu işe DSİ IV. Bölgesi’nin deneyimli Müdürü olan Yüksek İnşaat Mühendisi Feyyaz AKALIN Bey teşvik etmiş ve Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü Dışilişkiler Başmüşavir’i İsmet Bozkurt Bey’den ve diğer pek çok arkadaşından ve belediyelerden yardım görmüştür. Eser 15 bölümü ihtiva ediyor. Tam 460 büyük kuşe kâğıdına basılmış. Başta Konya ve bütün ilçelerini, Aksaray, Niğde’yi, Silifke’yi kapsıyor. Antik suyollarına ait bilgileri, bu yerlerin bütün tarih boyu su konularını, suyollarını, tesislerini gerçek olarak gözler önüne seriyor. Araştırmaya dayanan eserler daima kıymetli olurlar. Çünkü onlar bir hayal mahsulü olmaktan uzaktırlar. Bu eşsiz Anadolu bilgilerini bize sunan Yüksek Mühendis Mehmet Bildirici’ye ve kendisine teşvikçi ve yardımcı olan Devlet Su İşleri IV. Bölge Müdürü Yüksek Mühendis Feyyaz AKALIN Bey’e, yardımcı olan belediyelere ve eşleri Düzay Hanım ve daire arkadaşlarına, kitabı yayınlayan Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü’ne teşekkürü bir borç biliyorum. Devamını diliyoruz Değerli Yeni Meram köşe yazarı daha sonra bana büyük destek olan birkaç yazı daha yazmıştır. Kendisi zaman zaman kitabımı okumuş onları tartışmış ve bu olaylar bizi daha yakınlaştırmıştır. Aramızda geçen o kadar güzel anılar var ki bunlardan bir ikisine yer vereceğim. Edip Seviş Latin alfabesinin kabulünde 16 yaşındadır. Eğitiminin bir kısmını eski harflerle yapmıştır. Eski Türkçeyi iyi okuyordu. Bana bu konuda yardımcı oldu, Konya’da özellikle Nakiboğlu İbrahim Efendi tarafından vakfında belirtilen bilinmeyen bir su şebekesi ve çeşmelerini birlikte çıkarmıştık. Asla unutamam. İkincisi gene böyle çeşme gezileri için sözleştik. Falan gün sabah 9 da uğra demişti. Tam dokuzda evine uğradım, tam 5 dakika önce, çok sevdiği eşi Münevver Hanım ruhunu teslim etti, uzun zamandır yatalak hasta idi, tabii ki çeşme gezisi iptal oldu. Uzun zaman yatalak hasta olduğundan kurtuldu der mi diye düşünmüştüm. Meğerse Edip abim eşini ne çok severmiş onun için o yaşta güzel sevgi şiirlerini Yeni Meram gazetesinde sonraları hep yayınladı. Bu arada Edip ve Münevver Seviş’in kızları Julide DSİ de çalışıyordu. Yakından tanıdığım için söylüyorum, çok hayırlı ve iyi bir evlattı. Çok uzun yatalak olan annesine ve 99 yıl yaşayan babasına güller gibi baktı. Son olarak da uzun uzun meslek yaşamından konuşurduk. Eski Mühendisti. Ben onu İTÜ 1934-1935 mezunu zannediyordum. Ölümünden sonra Jülide Hanım’dan diplomasının bir fotokopisini istedim. Hiç beklemediğim ve hayret ettiğim bir diploma ile karşılaştım. Meğer Edip Seviş’e inşaat Mühendisliği diploması iki yıllık bir kurs sonucu Bayındırlık Bakanlığı tarafından verilmiş. Orta Okuldan mühendislik okuluna alınanı duydum, yurt dışından Almanya, İsviçre’den mezun inşaat mühendisleri biliyorum. Ama gene bunu hayretle karşıladım. Bir örnek olsun diye birlikte bir resmimizle ekliyorum. Bir Edip Seviş geldi yaşadı, geçti, güzel izler bıraktı, unutulmamalı diyorum