Adaletliyim ama para bende

Magazinselleştirmemek adına, üstü kapalı şekilde sizlere hepimizin yaka silktiği bir konudan bahsedeceğim. Geçmiş de dahil lidyalıların icadından bu güne; saygıyı, yaptırımı beraberinde getiren “para”nın mutlak gayemiz haline gelmiş olması vahim şekilde ilerliyor. Öyle bir şey ki; önünüzde ceket ilikletecek bir güce sahip. Bu kağıt parçasının ağzımızdan çıkan sözden daha kuvvetli olması, düzenin bu şekilde yönlenip oturması, beş duyu organı da devredışı bırakılmış birer robot olmamıza neden olmuştur. Bu kağıtlar kimde olursa hayatı yaşar her şey yoluna girer, önünüze dünyayı sererler. Sen bu kağıtlara sahip değilsen sana geçmiş olsun kardeşim, hayat mücadelende başarılar. Gelelim esas mevzuya... Gün geçtikçe artış gösteren, gözümüze sokulan kadın cinayetleri, tecavüzler ve bunların utanç verici dava sonuçları; hiç ilgilenmeseniz dahi kulağınıza çalınmıştır bir yerlerden. Sonuçlara üzülmek bir yana dursun, şaşkınlıktan öfkeden buz kestiğimiz anlar yaşadık. Bas bas bağırdık, yuhaladık ama ne çare. Bu rezaletin ardı arkası kesilmeyecek velev ki adaletimize olan güvencimiz tam. Öyle değil mi? Caydırıcı cezalar uygulanmaması şöyle dursun, hapis cezasını paraya çevirerek, tutuksuz yargılanarak serbest bırakılan insan müsveddeleri ellerini kollarını sallaya sallaya geziyorken, sizin çok iyi bildiğiniz çok ünlü bir şarkıcının darp iddiasıyla davacı olduğu eski sevgilisine hapis cezası verildiğini duyduk bu hafta. Geçmiş olsun fakat neden diye sormaz mı insan? Sorar. Neden? Pekala kadına şiddet kabul edilemez. Ceza eldeki kanıtlar doğrultusunda çekilmelidir. Fakat adalet meşhur ablamıza mı işledi?  Şöyle yanıtlayalım, öldürülen kadınlarımızın insan bozması katilleri, tecavüzcüleri eli boş gönlü hoş yeni avlar peşinde koşarken, evet adalet; konserden konsere koşan ünlüler ünlüsü ablamıza işledi. Ne denebilir ki... Feminist değilim ama kadınların çığlığı biz olurken sırf çığlık atmadı direnmedi diye “gönlü var, razıymış” diyerek tecavüzcüsü serbest bırakılan mağdur bir kadının dezavantajı yeteri kadar varlıklı olmaması, güçsüz olması ya da tanınmaması mı? Çok yazık. Çok sorum var kendime izah edemediğim, cevapsız. 22 Nisan'da kanlar içinde bulunup günlerdir yoğun bakımda yatan 5 yaşındaki kız çocuğunun hesabı nasıl kesilecek merak konusu. Faili ya da failleri henüz aranıyor. Herkesin gözü önünde bunun ve bunun gibilerin idamı bırak kafası koparılsa, kimsenin psikolojisinin o 5 yaşındaki meleğin psikolojisi kadar sarsılacağını düşünmüyorum. Hani olur da çocuk kandırır gibi, kız çocuğu henüz yaşadığı için cezadan hafif kurtulursa, zaten uzun yaşamaz içerde ya da dışarda. Ama ölüm bile içimizi soğutmaz yazıklar olsun. Gelgelelim gücü olanın borusu ötüyor. Siz ne derseniz diyin buna. Ben, bu adalete ayna gerek diyorum. Aynada neye dönüştüğünü görebilsin. Biz de görelim. Herkese benden “ayna”!