23 NİSAN HÜRRİYET KOKUSUDUR!

“Adım 23 Nisan! /Hürriyet kokusunu / Duyar bende her insan.” demiş şair. Çocukların hür olduğu, özgür olduğu, hürriyet kokusunu doya doya içine çektiği, ağlamadığı, anasız-babasız, evsiz-barksız, kalmadığı ülkeler dünyanın hür ülkeleridir. 23 Nisan hür dünyanın, hür olma mücadelesi veren ülkelerin umut ışığıdır. Ve bu umut ışığı, bütün dünyaya Türkiye’den dalga dalga yayılmaya devam ediyor. Hem de bir asra yakın bir süredir. Çünkü, 23 Nisan hürriyet kokusudur, hürriyetin kokusudur! 1919’dan 1922 yılının sonuna kadar, Anadolu’da en zor şey çocuk olmaktı. O günlerin çocukları savaşın çocuklarıydılar. İşgal altındaki vatan topraklarının çocuklarıydılar. Birçoğu çocuk yaşlarında büyüdüler, olgunlaştılar. Belki bir daha hiç geri dönmeyecek olan, bir daha hiç göremeyecekleri babalarının son bir defa öptüğü, sarıldığı, çocuklardı onlar. Şahadete eren babaların, mermi taşıyan fedakâr, cefakâr anaların çocuklarıydı onlar! Kimi anasının sırtında, kimi yanı başında cephane yüklü kağnıların gıcırtılı seslerini, duyarak büyüdüler. Zafer umuduyla, güzel günlerin geleceği umuduyla yürüdüler yürüdüler… O cepheden, o cepheye gittiler geldiler. Kimi yollarda kaybetti hayatını, kimi adı bilinmeyen hastalıklardan, ateşten, üşütmekten! Tozdu, topraktı, balçık çamurdu yollar. Barut kokuları, kurşun sesleri, topların namlularından fırlayan mermilerin kulakları sağır edercesine yüksek sesleri, kuş cıvıltılarını çoktan unutturmuştu. Ne bahar bildiler, ne yaz! Sonbaharda üşüdüler, kış aylarında dondular! İşgali görenleri, esareti görenleri, Yunan’ın, Fransız’ın, İngiliz’in, zalimliğini, zulmünü, baskılarını görenleri az değildi. Adı medeni işgalciler, gözlerinin önünde katletti en yakınlarını. Bu işgal hiç utanmadan, hiç sıkılmadan, vicdanı, merhameti, insanlığı yok sayarak, çocuklara da uzandı insafsızca… Hunharca, vahşice katledildi çocuklar! Türk Milleti, erkeği, kadını, yaşlısı ve çocuklarıyla vatan yaptığı topraklarda, kolunu, bacağını, gözünü kaybetti, şahadeti yaşadı. 4 yıla yakın, ancak bir asır kadar uzun bir zaman geçti. 9 Eylül 1922’de, Yunan ordusu İzmir’den çekilmiş, Anadolu derin bir nefes alırken, işgal altında kalan topraklar yangın yerine dönmüştü. Yanmayan köy, yanmayan ilçe ve kasaba, yanmayan şehir yoktu. Yunanlılar, en son İzmir’ yakıp öyle terk etmişlerdi Anadolu’yu! Zafer kazanılmıştı, işgalciler, sömürgeciler, Anadolu’yu kendi aralarında paylaşanlar geldikleri gibi gitmişlerdi… Lakin; O günün çocuklarının kimi yetim kalmıştı, kimi öksüz! Kimi hem öksüz, hem de yetimdi. O küçücük omuzlarında taşıyamayacakları kadar yükler vardı. 29 Ekim 1923’de kurulan Türkiye Cumhuriyeti kol gerdi, kanat gerdi bu kimsesizlere… Omuzlarındaki yükleri aldı, kuş gibi hafifletti öksüzleri, yetimleri. Gülmeyen yüzlerini güldürdü. Gözyaşlarını dindirdi, gözyaşlarını sildi. Türk çocuklarının bir daha ağlamasına, ağlatılmasına, anasız-babasız kalmasına, çaresizlik içinde bırakılmasına tahammülü yoktu Mustafa Kemal’in. En medeni sayılan ülkelerin, devletlerin dahi aklının ucundan geçmeyen bir olayı hayata geçirdi. Gülmeyi uzun zamandan beri unutan… Sevinmenin ne olduğunu dahi bilmeyen o çocuklara… Bir bayram armağan etti. Adına çocuk bayramı dedi… Çocukların bayram ettiği, yüzlerinin güldüğü, kendilerini buldukları, neşe doldukları bir bayram. Dünyada ne bir benzeri vardı, nede bu konuda atılmış bir adım. Türk Çocukları, bu güzel bayramı dünya’nın bütün çocuklarıyla paylaştılar. 23 Nisan dünya çocuklarının da bayramı olurken, Mustafa Kemal Atatürk daha da yüceldi ülkemin ve dünyanın gözünde. Çünkü bu bayram, ilhamını 23 Nisan 1920’den TBMM’nin açıldığı o güzel günden almıştı.   *****   23 Nisan Çocuklarımızın bayramı. Çocuklarımızın coşkusunu, heyecanını ve sevinçlerini yansıtan bir bayram. Türk Çocuk Edebiyatının önemli isimlerinden biri olan rahmetli dedem İsmail Hakkı Sunat, “Bizim için harcanan / Boşa gitmez bu emek /Çünkü her Türk çocuğu / Yirmi üç Nisan demek” demiş bir şiirinde. Şair Halil Soyuer, “Seneler kutlu bana, / Aylar umutlu bana. / Her an haykırıyorum : / Türk’üm ne mutlu bana.” diye seslenmiş. Hasan Ali Yücel, “ 23 Nisan /Yurdu koruyan, Yarını kuran,/Sen ol çocuğum.” “ Eskiyi unut, / Yeni yolu tut,/ Türklüğe umut, / Sen ol çocuğum.” diye öğütler vermiş çocuklarımıza. Saip Egüz, “ Sanki her tarafta var bir düğün. / Çünkü, en şerefli en mutlu gün. / Bugün yirmi üç Nisan, / Hep neşeyle doluyor insan.” diye, “Bugün 23 Nisan, neşe doluyor insan” dizelerini dünden bugünlere taşımış. Hürriyet kokusunu duyduğunuz bu güzel 23 Nisan Bayramınız kutlu olsun çocuklar. Gülen yüzlerinizden gülücükler, coşkularınız ve sevinçleriniz hiç eksilmesin.